Nog 1 nachtje slapen

Nog 1 nachtje slapen en dan is het zover, dan gaan we op vakantie.
Maar voor het zover is dienen eerst nog de koffers te worden ingepakt en dat is bij Huize Konings altijd een heel gedoe. Nu hebben we dit jaar het geluk dat we geen rekening hoeven te houden met de kilo's en ik dus niet al een hele week hoor "we nemen niet teveel mee hè". Nee, dit jaar hebben we een andere uitdaging en wel ' wat voor een kleren moet ik mee nemen?'. Noorwegen staat bekend om het wisselvallige en regenachtig weer in deze periode (daarom heb ik ook zo geen zin in deze vakantie) en dus wordt het geen koffer vol zomerkleren maar een mix van vanalles, tja......en ga daar als vrouw maar eens aanstaan. Komt bij dat ik van Roel een deadline heb gekregen; voordat we naar mijn ouders gaan om afscheid te nemen en te eten moeten de koffers af zijn.

Als eerste beginnen we met de koffer van Roel. Hij ziet de 'problemen' niet zoals ik ze zie en dus zou dit een makkie moeten worden; het tegendeel blijkt het geval. Al snel is nl ook Roel er achter dat het makkelijker is om een koffer vol zomerkleren te stoppen dan een koffer met vanalles wat. Komt bij dat Roel op dit gebied net een vrouw is en veel te veel klaarlegt en dus gaan we hier en daar wat spullen skippen. Na een kleine 3 kwartier zijn we klaar en is de koffer van Roel 'fix und fertig'.
Nog 2 te gaan maar eerst een bakkie.

Terwijl Roel de auto poetst ga ik met mijn koffer aan de slag. Ik weet echt niet waar te beginnen. Ik leg wat kleren klaar, leg ze ook weer weg omdat het te zomers is. Pak weer andere kleren, "nee zo koud zal het toch niet worden?" en leg deze dus ook weer weg. "Wat een gedoe..". Uiteindelijk na een dik uur puzzelen ben ik eruit, tenminste dat hoop ik. Dit gaat het worden en als het niet goed is dan heb ik pech gehad. "Op hoop van zegen....". De koffer van Ylva moet ook nog en we zijn al ver in de middag.

Tot slot is de koffer van onze jonge dame aan de beurt. "Mamma loat mich dat mèr doon dan is dat zwa gebeurt". "Oké dan leg je eigen spullen maar klaar". Na een kwartiertje ga ik eens kijken en blijkt dat ons meisje niet echt is opgeschoten. "Phoe mamma dat valt toch wel tegen...". "Vertel mij wat....".
Samen beginnen we te puzzelen en uiteindelijk klaren we net voor 16.30u de klus.
"Yes, we did it!".

We rijden samen met onze Driekes naar Stein om bij Bomma en Bompa te gaan eten. Kane heeft natuurlijk al lang in de gaten dat er iets gaat gebeuren en als hij merkt dat zijn spullen in de auto worden geladen, komt hij in actie. Zou hij dan toch mee mogen op vakantie?. "Helaas jongen, dat gaat niet, sorry". "We hadden je graag meegenomen, maar helaas ben je daarvoor nu een beetje te oud". "Het lange en veel autorijden zouden je geen goed doen". "En ook de lange wandelingen in de bergen kun je, vanwege je gezondheid, niet meer aan". "We vinden het zelf ook spijtig en hadden het graag anders gezien". "Nu ga je eerst een paar dagen naar Bommatje die heel lief voor je is en daarna ga je naar je makkers Leon, Jetje en Dina en die zorgen ook super voor jou en daar ga je het ook heel erg fijn en gezellig krijgen". "Natuurlijk gaan we je missen, maar we zullen skypen en dan komt het allemaal goed". Het lijkt hem gerust te stellen en zonder te 'mopperen' laat hij zich in de auto zetten.

Bomma heeft lekker gekookt. Echte hollandse pot: aardappelen, bloemkool en gehakt. Heerlijk..... we genieten er van. Zeker ook omdat het voorlopig de laatste keer zal zijn dat we hollandse pot eten. Vanaf nu wordt het vis, vis en nog eens vis.
Nadat we lekker gegeten hebben, opgeruimd en nog even gekletst, nemen we afscheid. Onze Driekes krijgt een extra dikke knuffel en dan keren we weer huiswaarts omdat er nog vanalles gedaan moet worden voordat we kunnen gaan slapen.

Terug thuis worden eerst de ramen van de auto van binnen en van buiten gewassen en beginnen we daarna met het inpakken van de auto. " Zouden we het er allemaal in krijgen?". "Zouden we misschien niet toch de dakkoffers erop zetten?". "Nee, nee en nog een nee, wat niet erin past gaat niet mee". "Oké". Gelukkig kan ik goed stapelen en puzzelen en hebben we uiteindelijk nog plek over. De auto is, op de koelbox na, klaar voor vertrek.

Terwijl Roel en Ylva zich al gaan douchen en bed klaar maken, begin ik met het maken van een pan macaronie voor de eerste dag. We hebben dan nl een appartement waar we zelf kunnen koken en dan hoeven we na een lange reisdag niet meteen op zoek naar een restaurant.
Als dit is gebeurt spring ik zelf ook snel onder de douche, om daarna nog een lijstje met 'af te handelen mails' weg te werken. Roel en Ylva zijn ondertussen al gaan slapen en bij mij gaat om 22.45u ook het lampje uit.

Welterusten en tot morgen.

Liefs Antoinette, Roel en Ylva xxx...