De oversteek van Denemarken naar Noorwegen

Vandaag maken we de oversteek van Denemarken naar Noorwegen. Maar voor het zover is moet er nog e.e.a. gebeuren.

De wekker hoeven we niet te zetten, je wordt hier spontaan wakker van het licht. De één wat eerder dan de ander maar dat mag de pret niet drukken. Rond 8.00u staan we uiteindelijk op, wassen ons, kleden ons aan en gaan ontbijten. Na het ontbijt ruimen we de ontbijtspullen op en komt de 'Koningstrein' in actie....
Ik pak de koffers in, ruim de toiletspullen op en trek de bedden af (wat ben ik blij dat we ons eigen beddengoed bij ons hebben want ik heb gisteren gezien waar het beddengoed van het complex lag en kreeg spontaan jeuk) en Roel zorgt dat alle apparatuur verzameld wordt en ingepakt. Vervolgens wordt de auto weer ingeladen (lees: volgepropt) en kan voor de 2e keer de grote kuis beginnen want we moeten het huisje wel schoon achterlaten omdat we anders schoonmaakkosten dienen te betalen (en we blijven wel Hollanders :-)).
Het is 10.00u en we zijn klaar voor vertrek maar moeten eerst op zoek naar ons meisje. We hebben haar de hele tijd niet gezien omdat ze het te druk had met de konijnen, varkens en geitjes voeren en deze beestjes te aaien. "Mamma ik weet wat ik later ga worden, boerin!".
We bedanken de heer des huizes, hij voert zijn controle rondje uit en complimenteert ons over hoe we het huisje achterlaten.
Uiteindelijk rijden we om 10.15u weer van het erf af. "Dag Hvidpilen Apartments tot nooit meer ziens". Het complex bood zeker competenties maar had zwaar achterstallig onderhoud. Score: een magere 6.

Na eerst een stuk binnendoor te zijn gereden, bereiken we de E45 richting Frederickshaven/Hirtshals. Komen we in een file terecht vanwege een accident en zien we tussen de buien door de zon af en toe schijnen. We realiseren ons dat we gisteren ontzettend geboft hebben met het weer want waren we vandaag naar LEGOLAND gegaan dan was het een heel andere dag geworden.

Rond 12.40u besluiten we om van de snelweg af te draaien omdat het de hoogste tijd wordt voor een bakkie en ook de innerlijke mens van zich begint te doen spreken. Bovendien moeten we tanken, ook niet geheel onbelangrijk.

Om 13.20u zitten we weer terug in de auto. Rijden we nog een klein stukje over de E45 om vervolgens de E39 richting Hirtshals te nemen. Ylva vermaakt zich in de tussentijd (en eigenlijk al de hele morgen) met slapen, lezen en spelletjes spelen. Vandaag wordt er geen dvd gekeken omdat dat afgelopen zaterdag al meer dan voldoende is gedaan. Dit tot onvrede van onze dochter maar dat is dan pech.

Het is tegen 14.05u als de autosnelweg stopt en we de bordjes 'Fjord Line' richting de haven moeten gaan volgen. We zijn goed op tijd en staan als 7e in de rij om in te checken voor de ferry. Dit inchecken begint om 14.30u en uiteindelijk staan we tot 16.15u in de wachtrij alvorens de boot op te mogen.

Terwijl we de boot oprijden, kijkt Ylva haar ogen uit. "Wauw dit is een grote boot, er zijn zelfs 2 dekken om de auto's te parkeren". In Nieuw Zeeland hebben we dit alles ook al een keer meegemaakt, maar blijkbaar is hier niet meer veel van blijven hangen bij haar. Nadat we onze auto geparkeerd hebben en de hoogst nodige spullen eruit gehaald, lopen we naar boven naar het passagiersgedeelte. Hier zoeken we ons een plekje om te zitten en gaan vervolgens op verkenning om te zien wat er allemaal te beleven is en te krijgen is. Omdat onze buikjes toch wel al beginnen te knorren en we nog geen tweede bakkie hebben gehad vandaag, kopen we ons een tasche koffie en een hotdog. Je kunt maar beter iets in je maag hebben voor het geval dat je moet k......

Klokslag 17.00u vertrekt de ferry richting Kristiansand en de kapitein van dienst weet ons te melden dat we volgeboekt zijn, er een harde westen wind staat waardoor er golven van tweeëneenhalve meter kunnen ontstaan en dat we hierdoor een vertraging van ongeveer 3 kwartier oplopen (lekker dan).
De tocht begint en in het begin gaat het nog vrij aardig. De zee is nog vrij rustig en slechts hier en daar wordt er door passagiers naar de zakjes gegrepen maar wij komen er nog goed vanaf. Te vroeg gejuigd want niet veel later, als de zee ruwer wordt en de slagen van de golven tegen de boot zo hard zijn dat in het winkeltje alle magneten en sleutelhangers van de rekjes vallen, voel ik het bij mij komen opzetten. Ik besluit achterover te gaan liggen en een poging te doen om te slapen. Ons meisje voelt zich op dat moment ook niet zo lekker en gaat samen met Roel naar het dek. De zee wordt ruwer en de slagen van de golven tegen de boot volgen elkaar steeds harder en vaker op. Overal om me heen hoor ik. "Blurb...blurb...blurb" en de zakjes lijken niet aan te slepen. De bemanning heeft de handen vol en ikzelf probeer me rustig te houden. Maar dan opeens houdt ik het niet meer......"blurb...blurb" daar komen mijn broodje kaas, droge worst, hot-dog, koekjes en 2 koffie van de ganse dag. In één keer alles weg en jongens wat voel ik me slecht. We zijn dan pas een uur onderweg en dus betekend dit dat ik het nog ruim een uur en drie kwartier moet volhouden. Doodziek ga ik weer achterover liggen en kan maar 1 ding denken "ik wil hier weg, ik wil hier weg". Helaas is dit geen optie en troost ik me met de gedachten dat ik niet de enige ben. Om mij heen is het een waar slachtveld van k........ mensen en er hangt een enorme k...lucht door de boot.

Ik had gehoopt dat nu ik alles kwijt was het misschien iets beter zou gaan maar niets is minder waar. Een goed uur later had ik weer prijs ..... "blurb...blurb", maar nu was het nog vervelender want ik had niks meer en dan wordt het gal. Ik moest nog 3 kwartier volhouden.....wat een ellende. Een kindje krijgen is minder vervelend dan dit. Ylva was ondertussen terug naar binnen gekomen want op het dek waaide ze bijna weg en was het steenkoud. Ze probeert me te troosten met de woorden "mamma we zijn er bijna", wat een lieverd is het toch.

Om 19.50u varen we de haven van Kristiansand binnen en wordt de grond onder mijn voeten weer stil. Ik voel me als een uitgewrongen vod. "Je bent de dapperste mamma die ik ken" spreekt dochterlief mij bemoedigd toe en ontfermt zich over me. Wat is het toch een schatje en wat heeft ze het zelf goed gedaan tijdens deze oversteek. Gelukkig dat Roel zich ook goed heeft kunnen houden en hij zich over haar heeft kunnen ontfermen want ik was er niet toe in staat. Wat een 2 kanjers heb ik toch.

Nadat we zijn aangemeerd mogen we terug naar onze auto's. Ik ben licht in de benen, wat het lopen niet gemakkelijk maakt. Als we dan in 1ste instantie ook nog niet onze auto vinden, wordt het er niet beter op. Eenmaal toch terug bij de auto is het wachten geblazen dat we mogen weg- en uitrijden. Het voordeel van vroeg inchecken is dat je eerder de boot op mag en dus sneller een zitplaats kunt gaan zoeken. Het nadeel is dat je late van de boot terug af mag.

Gelukkig hebben we een hotel in Kristiansand geboekt en zijn we binnen 10 minuutjes al op de plaats van bestemming. Hotel "Thon" ziet er goed uit en een vriendelijke receptioniste wacht ons op. We checken in en gaan naar onze kamer, voorafgegaan door dochterlief want dit is helemaal haar ding. Bij het openen van de deur krijgen we dan ook meteen te horen "oh dit is een gezellig kamertje en wat ziet het er goed uit". "Het is net een oud wijf :-)".

We settelen onze koffers en ondertussen skypt Ylva even met bomma en bompa. Die zijn natuurlijk blij om haar weer even te horen en te zien en natuurlijk maakt schrapnel van de gelegenheid gebruik om hen het hele hotel te showen. Daarna skypen we nog even met Leon om te horen dat Kane zich helemaal thuis voelt op de Canadastraat.
Daarna nemen we een lekkere douche en eten we ons nog wat lichts, want ja met een lege maag kun je niet slapen.
We drinken ons nog een theetje en dan gaan we lekker onder de wol.

Het was vandaag een reisdag. Niets bijzonders zo leek het, maar de oversteek heeft er wel iets bijzonders (of in elk geval iets waar ik nog vaak aan zal terugdenken) van gemaakt.

God natt og sove godt.

Kjaerlig Antoinette, Roel en Ylva xxx...