De klok een uurtje vooruit ...

We hebben na de bijzonder mooie dag van gisteren alle 3 weer heel goed geslopen en worden om 07.30u (l.t) gewekt door het “tuuttuuttuut” van de wekker van Roel. We hebben voor de zekerheid de wekker gezet omdat we vandaag de langste rit van deze reis op de planning hebben staan

( /- 350km) en dus moeten we enigszins optijd vertrekken. De Koningstrein komt dan ook meteen op stoom … opstaan, wassen, aankleden, ontbijt klaar zetten, ontbijten, opruimen, camper rijklaar maken, was ophangen, nog even snel naar het toilet en om precies 09.36u (l.t) (6min. later dan gepland omdat ons meisje nog even lekker zat te kakken) rijden we van ‘Helmcken Falls Campground’ af. “Dankjewel voor de afgelopen 2 nachten en bijzondere dag van gisteren”. Naast de camping ligt een golfterrein waar we nog even stoppen om voor Jetje en Leon een mooi plaatje te schieten (@L[e-38]J: er zijn hier trouwens heel veel en mooie golfcourts) en zetten dan koers richting de uitgang van het park. En “ja” we zijn ook nog even gaan kijken bij de ‘Friet, Fries, Hot-dog [e-38] Belgium Waffles’ kraam maar deze was nog volop aan het opbouwen. En heel eerlijk moet ik er ook niet aan denken dat ik nu al een frietje zou moeten eten. We stoppen nog even bij de ingang (het Visitorcentre) om een souveniertje te kopen en om 10.34u (l.t.) verlaten we dan definitief ‘Wells Gray Provincial Park’.

Op de ‘HW5 North’ welke we in 1ste instantie volgen zien we al snel een bord met daarop: Jasper 298km!. Nog een hele weg te gaan dus. En wat voor een weg … de eerste 3 uur zien we alleen maar weg, wegwerken, bossen, rivieren en in de verte bergtoppen. Niks van ‘vieuwpoints’, nergens iets waar we een bakkie kunnen doen. Zelfs niet met onze eigen gemaakte koffie, deze moeten we nog al rijdend in de camper opdrinken. Om 13.30u (l.t.) naderen we het plaatsje ‘Valemount’ en hoopvol draaien we hier af naar rechts. “Hier zal toch wel ergens iets zijn om een bakkie te doen?”. Hoopvol rijden we de hoofdstraat in maar het enige tentje dat er is, is op maandag gesloten. Dan maar terug naar de kruising waar we zijn afgeslagen, daar ligt een tankstation (waar we meteen maar even onze tank volgooien want onderweg zijn we nergens iets tegen gekomen en als dat de volgende 130km ook zo is) en daar zul je toch wel een vers bakkie kunnen krijgen?. Nou, meer dan dat want hierin ligt een ‘Tim Hortons’ en dat is (komen we nu achter) een soort van McD en Starbucks ineen maar dan met ‘gezondere’ producten en overheerlijke koffie, zo blijkt. “Dit is echt een goed en lekker bakkie”. Zo zie je maar dat elk nadeel zijn voordeel heeft en we op deze manier een koffietentje/keten hebben gevonden waar we nog vaker bij zullen stoppen.

We laten ‘Valemount achter ons, verlaten de ‘HW5’ en slaan de ‘Junction16 East’ / ‘Yellowed 16’ op. De bergen die we alle een hele tijd voor ons zien, worden steeds minder zichtbaar en we vragen ons af wat dat kan zijn. Smog? Maar dat is bijna onmogelijk in deze wijdse omgeving. Als we stoppen op de parkeerplaats bij de ….. Falls en ik stap uit, ‘valt mij het kwartje’. Ik ruik n.l. rook/vuur en denk terug aan het verhaal dat Mathijs gisteren vertelde over de bosbrand in ‘Wellsgray PP’. Dat dagen later de kant van het water niet te zien was vanwege de rook die was neergedaald. Zou dit hier ook het geval zijn?. We weten het niet omdat we (vanwege geen bereik van ook maar iets) geen nieuws kunnen volgen, maar we gaan er zeker nog achter komen. Nu eerst een kijkje nemen bij de ‘Rearguard Falls’.

Het is maar een klein stukje van de parking naar de waterval en ook deze is weer adembenemend mooi. Bij de ‘Rearguard Falls’ valt de ‘Fraser River’ in één keer 10mtr. naar beneden en staat de waterval bekend vanwege de zalm die van hieruit naar de ‘Pacific Ocean’ zwemmen (1000km), zich daar vol eten en dan weer terug naar hier komen en dan hier op het eindpunt van hun tocht door de Fraser zijn. Dit alles neemt een klein jaar in beslag en het zijn de sterkste zalmen die tot hier terug geraken. De sport is nu om te kijken of we zalmen kunnen zien en dat kunnen we. Het lukt zelfs om ze zowel op foto als film vast te leggen. “Goed bezig”. En terwijl Roel en ik ‘met onze sport bezig zijn’ geniet ons meisje in stilte van het het natuurgeweld dat ze ziet. “Het is zo mooi”.Veel langer dan de planning was, hebben we staan kijken maar het was dan ook zo de moeite. We lopen terug en vervolgen onze route.

Na een kleine 10min. komen we bij het visitorcentre van ‘Mount Robson’. Ook hier stoppen we even omdat het, normaal gezien, de moeite waard is om naar het uitkijkpunt te lopen waar je de berg goed kunt zien liggen. ‘Mount Robson is met zijn 3954mtr. de hoogste top van de ‘Canadese Rockies’ en een kolos om naar te kijken alleen nu is overduidelijk te zien dat dit niet het geval gaat zijn en dus gaan we binnen informeren en kijken of zij ons kunnen vertellen waar de smog/rook vandaan komt. En inderdaad ik had gelijk met mijn gedachte. Er zijn op verschillende plekken hier in de regio bosbranden waarvan de smog/rook tegen de bergen aan en richting de dalen neerdaalt omdat er geen neerslag is (en deze de komende week ook nog niet verwacht wordt). Weten we dat dus ook weer en kunnen we onze weg vervolgen want naar het uitkijkpunt lopen heeft nu geen zin. Als troost mag Ylva zich een ijsje halen, een echt ijsje met een hele grote bol waar ze met volle teugen van geniet.

Als we goed en wel weer onderweg zijn, komen we bij de ‘Overlander Falls’ en ook daar stappen we natuurlijk even uit. Het is maar een korte trail om er te geraken maar we worden wel (alweer) gewaarschuwd voor de beren. We zien zelfs mensen lopen die de berenspray bij zich dragen; stiekem moeten we er wel om lachen, zouden ze nu echt serieus denken dat ze een beer tegenkomen.

De ‘Overlander Falls’ zijn ook gelegen in de Fraser River maar zijn minder groot als de ‘Rearguard Falls’. Ze zijn ‘slechts’ 9,1mtr hoog maar daarom niet minder spectaculair vanwege breedte. Deze Falls zijn erg geliefd bij kajakkers en we zien er toevallig ook 2 naar beneden komen. Ook dat was spectaculair om te zien, Ylva vond het zelfs eng en durfde bijna niet te kijken. “Die gaan dat niet overleven”, maar gelukkig is alles goed gegaan hoewel 1 van de 2 toch moeite had met terugkeren want deze omgekiept en dat zag er toch even spannend uit.

We rijden weer verder en rijden langs ‘Moose Lake”. ‘Moose Lake’ is het enige meer langs de loop van de ‘Fraser River’ en is met zijn lengte van 11,7km en een breedte van 1,9mtr. een gigantisch groot en imposant meer met prachtig turquoise blauw water. We stoppen er even om wat shotjes te maken en ervan te genieten. En wie komen we daar tegen?. De familie koptelefoon die we al 3 dagen continue overal tegen komen.

Om 17.43u (l.t.) rijden we de provincie ‘Alberta’ binnen en dat betekent dat de klok een uur vooruit gaat en het nu dus 18.43u (l.t.) is. We krijgen er zomaar even een uurtje bij of in Europese begrippen gaat er voor ons een uurtje af. “Alsof het niks is” en ik daar bij de overgang van de winter- naar de zomertijd altijd heel veel last van heb, krijg ik het nu ‘tussen de soep en de aardappelen’.

Met het binnen rijden van de provincie ‘Alberta’ rijden we ook ‘Jasper National Parc’ binnen. Waren we tot nu toe alleen in Provinciale parken (deze worden beheerd door de provincies zelf in samenwerking met de lokale overheden en zijn in de meeste gevallen gratis toegankelijk), vanaf nu verblijven we in Nationale Parken (deze vallen onder de overheidsorganisatie ‘Parks Canada’) waar je als je deze komt binnenrijden gecontroleerd wordt of je een parkpas hebt. Wij hadden deze al in Ucluelet gekocht dus we kunnen, nadat we ons gemeld hebben, zo doorrijden. Ook nu weer krijgen we instructies voor het wildlife mee en staan er overal borden, maar verder dan de instructies en de borden zijn we nog niet gekomen. Oftewel we hebben nog totaal geen wildlife gezien.

Onze camping ‘Whislers Campground’ waar we de komende 3 nachten zullen verblijven ligt in het hart van het National Parc maar hebben we vanaf de kant die wij komen binnenrijden snel bereikt. De parking is abnormaal groot (die van vliegveld Beek is er niks bij) en zo blijkt, de camping ook. We melden ons bij de receptie waar ze maar liefst 6 balies hebben om je in te checken. We worden geholpen door een Belgische jongen die op basis van een werkvisum nu één jaar in Canada verblijft. Hij vertelt ons waar we mogen staan en geeft ons ook wat tips i.v.m wildlife spotting. We maken een korte babbel en gaan daarna onze plek opzoeken. De camping is zoals het land ook is, enorm groot en wijds opgezet, er is (ook) geen wifi en zelfs geen bereik. Roel vindt het geweldig, Ylva en ik moeten er nog een beetje aan wennen., ik m.b.t. de grootse opzet (vindt het net massa-toerisme als staat ze gelukkig niet vol want dat was het echt overweldigend) en Ylva vanwege het feit dat er geen wifi én geen bereik is (“hoe overleef ik 10 dagen zonder wifi?”), een echte puber dus. Onze plekje is op een pleintje waarbij we onze plek aan de ene kant kunnen inrijden en aan de andere kant weer uit. Iedere plek heeft dus een eigen in- en uitgang. Er staan geen bomen en de plekken zijn ‘steriel’ opgezet (lees: zijn erg kaal). Het douche- en toiletgebouw zijn in de buurt (er zijn er 18 in totaal op de hele camping) en als je het gebouw ziet dan denk je er heel wat van maar als je binnenkomt dan zul je merken dat er maar 3 toiletten en 3 wastafels per geslacht zijn en in totaal 2 douches en dat voor een hele grote groep mensen die hier moeten douchen. Het is dan ook letterlijk aanschuiven in de rij om te mogen douchen. Wij besluiten om voor dit moment alleen de elektriciteit aan te sluiten zodat we eten kunnen koken. Want zo hebben we besloten, we gaan daarna nog op ‘Wildlife-spotting’.

Als we om 20.30u (l.t.) hebben gegeten en de afwas aan kant, ruimen we de boel weer op en vertrekken we op ‘Wildlife-spotting’ met onze eigen camper. We volgen een stuk van de ‘Maligne Road’ waar we langs ‘Medicine Lack rijden en daar een groepje‘Wapities’ zien staan. Als we verder rijden zien we een hele grote ‘Elk’ langs de kant van de weg staan. Wat een kolos en wat een mooi gewei. Ze mooi en imposant om te zien. We zien ook nog 2 vrouwtjes ‘Elken’ maar daar blijft het dan ook bij voor deze avond. We hebben wildlife gezien en morgen ‘nieuwe ronde, nieuwe kansen’. Rond 22.00u (l.t.) zijn we terug op de camping en is het al donker. We sluiten alles aan en voordat we het weten is het laat. Ylva kruipt haar holletje in en Roel en ik drinken ons nog een theetje voor de camper.

Het was vandaag een lange en vermoeiende reisdag, met veel kilometers. Maar wat hebben we weer ontzettend mooie en adembenemende dingen gezien. Iedere keer denk je dat je alles gehad hebt en dan wordt het toch weer mooier en/of adembenemender. Morgen gaan we op verkenning in Jasper en omgeving maar voor nu gaan de luikjes dicht.

Sleep well en till tomorrow!.

De Maïskolfjes xxx…