Wandeling naar Prekestolen...wat een feest

Omdat we vanmorgen vroeg uit de veren moesten, hebben we voor de zekerheid maar de wekker gezet. Achteraf bleek dit niet echt nodig want het bed van onze kleine meid kraakt zo ontzettend dat we al ruim vantevoren wakker waren.
Nadat we ons hebben gewassen en aangekleed gaan we naar beneden voor het ontbijt. We nemen voor de zekerheid de trap omdat gisterenavond de lift is blijven vasthangen met mensen erin en daar hebben we even geen zin in.

Het ontbijt smaakt weer even goed als gisteren en nadat we onze buikjes gevuld hebben en ons lunchpakket gesmeerd, gaan we terug naar boven om onze tanden te poetsen en onze laatste spulletjes te pakken.

Klokslag 9.00u en precies volgens planning stappen we in de auto richting de veerpont. We zijn op tijd maar zeker niet de eerste. Nadat we een kleine 10 minuutjes gewacht hebben zien we de veerpont naar Tau aankomen. Dit is een iets ander en iets groter pontje dan dat we gewend zijn met de 'Haoleuver 2' in Berg a/d Maas. Er kunnen hier een kleine 100 auto's en/of vrachtwagens op en dan heb ik het nog niet over de fietsers en voetgangers. Het tarief om mee te mogen varen is overigens ook anders, ook hier weten ze de prijs.
Klokslag 9.20u en geheel volgens shedule varen we de haven van Stavanger uit.

Om 10.00u meren we in Tau aan en van daaruit is het nog een kleine 20km rijden tot de parkeerplaats van de 'Preekstoel'. Als we daar aankomen vragen we ons af hoe het komt dat er zoveel auto's in de berm geparkeerd staan. Ook dat is ons snel duidelijk want ook hier mogen we weer grof betalen :-(. Nadat we de auto geparkeerd hebben en een sanitaire stop hebben gemaakt, beginnen we aan de wandeling.

Het is nu 10.55u en samen met vele anderen beginnen we aan de 4 km lange klim naar boven. En niet zomaar een klim over mooie paden. Nee het is een klim met een behoorlijk stijgingspercentage en de paden zijn gemaakt van stenen.....grote, kleine, dikke, dunne, bolle, platte oftewel er is er niet één dezelfde en het loopt heel moeilijk. Komt bij dat ze ook nog nat en dus glad zijn.
En dan het 'gezelschap' waar we mee naar boven lopen. Het is niet normaal hoeveel mensen hier zijn; het is duidelijk te merken dat je om op de preekstoel te komen dit alleen maar via deze weg en op deze manier kunt. We lopen hier met honderden en als een kudde schapen achterelkaar.
Je moet zo goed opletten waar je loopt (want óf je loopt tegen iemand aan óf je breekt je nek over de stenen)dat je niet eens kunt genieten van de omgeving. Op sommige punten sta je gewoon te wachten om door te kunnen....belachelijk gewoon.
Dit is duidelijk een toeristische attractie met als gevolg dat iedereen ook denkt dat hij/zij er heen kan. Er lopen mensen met babytjes op de arm, er lopen mensen op slippers, er lopen mensen gekleed alsof ze naar een gala gaan, er lopen oude van dagen die blij zijn dat ze nog leven en ga zo maar door. Je kijkt je ogen uit en vraagt je bij sommigen af "wat komen jullie hier doen?".
Er zijn ook mensen met hondjes en op die momenten missen we onze Kane nog meer, maar realiseren ons tegelijkertijd ook dat hij dit niet meer had gekund. Wat zou hij hier hebben afgezien, dan heeft hij het nu veel beter.

Als we halverwege zijn en net onze jasjes hebben aangetrokken omdat het wat frisser wordt, wordt het zwart boven ons en beginnen de eerste druppels te vallen. Niet lang daarna begint het steeds harder te regenen, tot hozen toe. Vanaf dat moment begin ik écht te genieten: van het uitzicht dat er niet is vanwege de mist en regen, van het feit dat we hier met honderden lopen, van mijn kleren die doorweekt zijn omdat we de poncho's vergeten zijn, van onze rugzakken die door en door nat zijn omdat we de hoezen in het hotel hebben laten liggen, van het feit dat het zonnetje zo lekker schijnt, van het feit dat we mooie foto's en film kunnen maken voor later en ga zo maar door. Kortom: ik ben helemaal in mijn sas :-( (niet dus!).

Maar........ondanks dit alles geven we niet op en vervolgen onze weg naar boven. Hier komen we helemaal doorweekt rond 13.15u aan. Vanwege het slechte weer hult het hele platform zich in dichte mist en kun je amper iets zien. Je kunt zien waar je staat maar daar is ook alles mee gezegd. Van het uitzicht kunnen we helaas dus niet genieten en juist daarnaar heeft Roel zolang uitgekeken. Flink balen dus.
Samen met ons meisje, die het de hele tocht zo goed heeft gedaan, loop ik naar de rand van de preekstoel; Roel is hier niet blij mee omdat er geen balustrade is. Maar als je boven op de preekstoel bent geweest, dan moet je ook op de rand gestaan hebben. Helaas kunnen we door het slechte weer niet zien hoe diep het nu werkelijk is. Wel gaan we nog even met de voeten of de rand zitten....geweldig. Ylva vind het super spannend en stoer tegelijk.

We eten ons nog even een broodje en zetten dan tegen 13.50u weer de terugweg in. Het is inmiddels gestopt met regenen en dat maakt het lopen een stuk aangenamer. Op de terugweg is het ook meer bergaf dan bergop en ook dat wandelt zich een stuk prettiger. Maar het blijft uitkijken geblazen, bij iedere stap moet je kijken waar je je voet neerzet want anders gaat het mis. Gelukkig zijn er nu, op sommige stukken, ook minder mensen op de route en dus kunnen we toch nog een beetje genieten van de natuur om ons heen.

Rond 15.45u zijn we dan eindelijk beneden, ons berggeitje vind dit wel jammer want het afdalen beviel haar wel. We zijn echt super trots op ons meisje want ze heeft het toch maar weer gedaan met haar korte beentjes (hoewel kort?). Zelf ben ik blij dat we beneden zijn omdat mijn schoenen het hebben begeven. Mijn zolen hebben losgelaten en dus is het net alsof ik op slippers loop....klk..klk...klk..
Eindelijk is er tijd voor een bakkie en iets lekkers en dus gaan we op zoek naar het restaurant.

Om 16.30u lopen we terug naar de auto en zetten we koers richting Tau. Bij ons meisje die tot zojuist vol leven zat, gaat nu het kaarsje uit. Ze valt als een blok in slaap. Onderweg besluiten we om, voordat we op de veerpont gaan, nog een hapje te eten zodat we dit niet meer hoeven te doen als we in Stavanger zijn. We trakteren ons zelf op een reuze pizza en eerlijk is eerlijk, hij smaakt ons goed na zo'n dag in de buitenlucht.

Vervolgens rijden we door naar de haven waar we de veerpont van 18.40u nemen. Er steken deze keer minder mensen mee over dan op de heenweg. Om 19.20u zijn we terug in Stavanger en is het nog een kleine 10 minuutjes rijden tot ons hotel.
Hier aangekomen merken we dat we alle drie toch wel moe zijn. We nemen daarom alle 3 achter elkaar een douche om ons wat op te frissen.

Daarna maken we ons een theetje, skypt Ylva even met bomma en bompa, bekijken de foto's van vandaag en evalueren de dag. We komen tot de volgende conclusie: ondanks het slechte weer en ondanks de massa's mensen die deze wandeling maakten, was het een tocht die méér dan de moeite waard was. Het was nu mooi, had de zon geschenen dan was het fenomedabel geweest.

Laten we hopen dat we de komende dagen iets meer geluk hebben met het weer. Morgen reizen we verder richting het noorden, wie weet.

God natt og kjaerlig Antoinette, Roel en Ylva xxx...