Wat een k .....begin van de dag

Na een goede nachtrust werden we vanmorgen gewekt door het gekletter van de douche. Ons meisje was al stilletjes opgestaan en zich gaan douchen. Fris en fruitig kwam ze niet veel later de kamer binnenlopen "goedemorgen ik ben al lekker gedoucht". "Ja dat hebben we gehoord :-)". Als we de gordijnen opendoen schijnt een zwak zonnetje, je zou denken "een goed begin van de dag".
Niets is echter minder waar omdat we nl ook even hebben gekeken naar de weersverwachting van de komende dagen in de gebieden waar we naartoe gaan en dat voorspelt alles behalve veel goeds. Bij mij breekt er dan iets; nog een week alleen maar regen dat trek ik niet, ik wil naar huis. Dit laatste valt bij man- en dochterlief natuurlijk niet goed. Er ontstaat een 'gezonde' discussie. Om te voorkomen dat deze ontaard in een ongezonde, besluiten we om ons eerst ook te gaan douchen en te ontbijten.

Na het ontbijt steken we de koppen bijelkaar om te kijken wat we gaan doen. Gaan we de route aanpassen? Indien ja, dan hebben we vandaag een hele lange reisdag, een aantal aanbetalingen aan onze broek (dat heeft Virginie in de tussentijd voor ons uitgezocht) en gaan we een aantal mooie dingen die op de planning stonden niet zien. Indien nee, dan gaan we tot zondag nog slecht weer hebben. Na veel wikken en wegen en dingen uit te zoeken (lang leve Wifi), besluiten we om de route niet aan te passen. Wel gaan we proberen of we de accommodatie van vanavond kunnen upgraden omdat we een erg klein hutje hebben. Opzicht geen probleem maar met slecht weer is wat extra ruimte welkom. We pakken onze koffers in, trekken de bedden af, laden de auto en checken uit. Bij het uitchecken geven de eigenaren ons nog wat tips voor dingen die we kunnen gaan bekijken de komende dagen. Nadat we getankt hebben verlaten we om 11.35u Lavik.

Het eerste stuk (gisteren het laatste stuk van onze reisdag) schijnt het zonnetje en kunnen we genieten van de 'Sognefjord' die in de zon heel anders uitziet dan in de regen. Het mystieke is weg en heeft nu plaats gemaakt voor een adembenemend vergezicht.

Bij het plaatsje Vadheim draaien we naar links en vervolgen de E39 richting het noorden. Terwijl we door de 'kloof' van 'Ytredalen' rijden begint het weer te regenen. Ter hoogte van Yksland, we zijn dan dik een half uur onderweg, willen we een mooi plaatje schieten. Als we onze jassen willen aantrekken tegen de regen, komen we erachter dat we deze in de kast van de kamer van het hotel hebben laten hangen. "Chips... chips... chips... (ik zal jullie de lett. woorden besparen :-))". We moeten rechtsomkeer maken of we willen of niet. Door alle 'gedoe' waren we al laat op weg en dit kost ons ruim een uur eer we hier terug zijn. We hebben geen keuze, gezien het goede weer hebben we onze jassen nodig.

Dit is niet onze beste dag. Het enige voordeel van dit alles (op dit moment) is dat het is gestopt met regenen en we de omgeving kunnen bekijken onder het genot van een mager zonnetje :-). Eenmaal onze jassen opgehaald en weer rijdende richting de bestemming van vandaag stoppen we voor een bakkie.
Dit is het plaatsje Sande waar we bij het locale alles in één café-restaurant-dorpswinkel stoppen. Ook hier zoeken we toch nog even naar een oplossing voor de komende dagen. Tevergeefs, het hotel in Innvik is volgeboekt en dat in Olden is ons net iets te duur (€520 voor 2 nachten)!. Het enige wat we nog kunnen doen is in Olden kijken voor een huisje maar dat is voor straks. Omdat de zon regelmatig schijnt is het nu vooral genieten van de omgeving en het van het feit dat het droog is.

Het is inmiddels 14.15u en we vervolgen onze weg. Als eerste stoppen we, op advies van de eigenaresse van het hotel bij het 'Sunnfjord museum'. Dit is een soort Bokrijk van deze streek. Er staan leuke oude huisjes met speciale daken; de daken zijn nl. begroeid met gras. We kijken even rond, schieten wat kiekjes en vervolgen onze weg.

We genieten van het waanzinnige landschap met zoveel verschillende facetten. De volgende plek waar we stoppen is de 'Moskog Jølster Landbruckskule', een internaat voor jonge boeren. Je kunt hier door de lesstallen (waren nu gesloten van wege vakantie) en weilanden met dieren lopen. Dit laatste zag Ylva natuurlijk helemaal zitten :-). Ook op dit domein ligt de 'Huldefosse' waterval. Hier kun je via het bos naartoe lopen en dan heb je er uitzicht op van afstand. Maar je kunt er ook via de weilanden naar toe lopen en dan kun je onder aan de voet van deze waterval staan. Dit laatste hebben wij natuurlijk gedaan en was nog een hele onderneming. De weilanden zijn door het slechte weer nl. één grote pratch bende geworden en lagen vol met koeien- en schapenvlaaien. En daar moesten wij doorheen. Ylva vond het schitterend, ondanks dat ze 1 x volledig onderuit is gegaan (hiervan mochten van de dame geen foto's gemaakt worden).

Nadat we terug bij de auto waren zijn we onze weg vervolgd. Het zonnetje scheen nog steeds dus het was volop genieten. Totdat we op eens helemaal onverwachts een 'move' naar links moesten maken omdat er zomaar uit het niets een schaap de weg op kwam lopen. Een geluk dat er geen tegenligger kwam anders waren we frontaal gegaan of we hadden een schaap op onze motorkap gehad. Dat was even schrikken.

Met nog een 35km te rijden tot Innvik, passeerden we het plaatsje Skien. Hier had de eigenaresse van ons hotel van gezegd dat bij het binnen rijden van het plaatsje een rood gebouw lag 'Viken'. Dit is een souvenierswinkel en café en volgens haar wel leuk om even te kijken. Dat hebben we dus ook gedaan en geweten. We waren op ons gemak aan het neuzen tussen alle prullaria toen opeens een bus met Japanezen stopten (ze blijven ons achtervolgen :-)). Met z'n allen uit de bus en wop de winkel binnen. We wisten niet hoe snel we weg wilden. Maar leuk om even gezien te hebben.
Wat overigens wel leuk was bij deze winkel, was dat buiten een grote houten trol stond die je de vlag van het land waaruit je komt in de hand mag geven. Natuurlijk hebben wij dat gedaan en omdat we neder-belgen zijn, hebben we voor beide vlaggen gekozen.

We vervolgen onze weg en geloof het of niet maar het zonnetje schijnt nog steeds. In het plaatsje Svoda passeren we een gigantisch skigebied, dat er nu verlaten bij ligt. En in Karistova beginnen we aan een gigantische klim, tot ver boven de boomgrens (1470mtr) en een adembenemend uitzicht. Wat hebben we geluk dat het vandaag, tegen alle voorspellingen in, zo'n mooi weer is.

We dalen af en naderen het plaatsje Innvik en dus onze camping. Wat gaan we doen? Gaan we het kleine hutje nemen (we weten inmiddels dat de camping vol zit en upgraden niet mogelijk is) met het risico van slechte weer morgen en dan de hele dag binnen zitten, hutje mutje. Of rijden we door naar Olden, kijken we of we daar wat kunnen krijgen (niet het hotel, maar misschien een groter hutje) en verzinnen we een leugentje om best wil (alweer) om de camping in Innvik te annuleren. We kiezen voor het laatste omdat we bij het gereserveerde hutje geen goed gevoel hebben en we dan ook al een stuk verder op de route zijn voor morgen.

Zo gezegd, zo gedaan en dus rijden we aan de 'Viking Camping' voorbij. Op hoop van zegen rijden we naar Olden. Vlak voor Olden zien we opeens bordjes staan zoals die gisteren ook bij de tunnel stonden waaraan ze waren het werken. "Het zal toch niet waar zijn hè". Ook hier moet je in convoi door het gebied waar ze aan het werken waren en de wachttijd kan oplopen tot een half uur. Omdat we niks zien staan en/of iemand die ons tegen houdt, rijden we door. De weg is op sommige stukken inderdaad smal en er komen ons af en toe vrachtwagens tegen die geen meter aan de kant gaan.....gezellig. Het valt ons niet op dat ons geen verkeer tegenkomt; dit laatste waarschijnlijk omdat dit wel vaker is hier in de bergen dat je een hele tijd niemand tegen komt. Als we het einde van de wegwerken naderen, valt het kwartje. Hier staat wel een hele rits verkeer klaar om in convoi de andere kant op te gaan, we hebben dus ontzettend veel geluk gehad dat we konden doorrijden.

We rijden Olden binnen en moeten dus op zoek naar een slaapplaats en het hotel is geen optie. We zien een bordje met cabins staan en volgen de weg. Deze brengt ons bij een boerderij waar de eigenaar ons in het Noors uitlegt dat het gaat om de cabins aan het begin van het dorp (die hadden we inderdaad gezien en vroegen ons af wie de eigenaar was) en dat we kunnen gaan kijken, uitzoeken welke we willen, dat de sleutel erin ligt en dat betalen wel komt. Vol goede moed rijden we terug om de hutjes te bekijken. Eenmaal binnen begrijpen we waarom hier nog niemand logeert. "Oh nee mamma, hier ga ik echt niet willen blijven". "Nee schat, wij ook niet". Dan is er nog maar één mogelijkheid/kans en dat is de 'Nesset fjord camping'. Hier hebben ze hutjes en een motel. Het motel zit helaas al vol (hier had je nl een eigen douche en toilet) en er zijn nog maar 2 hutjes beschikbaar. We mogen gaan kijken in de beste van de 2. Het is niet "wauw" maar we hebben geen keuze....we gaan het doen. Dan gaan we maar vroeg slapen en morgen zijn we toch de hele dag weg, als het weer meewerkt natuurlijk en dan is het nog maar 1 nachtje en dan is het alweer voorbij.

Ylva vind het een "knus hutje en best meevallen" en nadat we het een beetje hebben ingericht met onze spulletjes valt het ook wel mee. We hebben uitzicht over het water en de bergen en kunnen het cruiseschip vanavond zien vertrekken en de volgende morgenvroeg weer zien komen.
We hebben honger gekregen en dus rijden we even naar het centrum om een hapje te eten. Dit doen we in een gezellig lokaal tentje tegen schappelijke prijzen. Het is niet de kwaliteit van gisterenavond, maar goed binnen te houden.

Na het eten lopen we nog een stukje in het centrum, doen wat boodschappen voor morgenvroeg en gaan daarna weer terug naar ons hutje. Ik draai en droog nog een wasje (ze hebben hier een luxe wasmachine en droger staan dus dat is handig), we spelen een spelletje met onze princes, drinken een theetje en kijken terug op de dag.

Het was een bewogen dag, waarin verschillende emoties een rol hebben gespeeld. Gelukkig is het weer veel beter geweest dan voorspeld (misschien zelfs wel de mooiste dag tot nu toe) waardoor we enorm hebben kunnen genieten van de omgeving. En laten we hopen dat het de komende dagen ook een beetje meevalt en dat de stress om het weer achteraf voor niets blijkt te zijn geweest.

Kjaerlig Antoinette, Roel en Ylva xxx...