Hopelijk onze laatste regen dag

Terwijl we nog in diepe slaap zijn , hoor ik een zacht brommend geluid. Ik merk aan mezelf dat ik me afvraag wat het kan zijn. Het duurt even voordat ik me bedenk dat dit wel eens het cruiseschip kan zijn dat gisteren niet is gekomen. Ik schiet overeind en kijk uit het raam. Inderdaad daar komt hij de baai binnengevaren. Door mijn enthousiasme (of maakte ik misschien iets teveel lawaai) zijn Roel en Ylva ook wakker geschrokken en met z'n drietjes kijken we hoe de grote kolos aanmeert. Het was 7.05u toen hij binnen kwam varen en het is 7.55u eer hij pas voor anker ligt.
We tutten nog even en staan dan maar op. Het is momenteel nog droog en het lijkt alsof het een redelijke dag gaat worden.

Nadat we ons hebben aangekleed en gewassen, dekken we de ontbijttafel en genieten van ons ontbijtje met uitzicht op de 'Oldvika baai' en het cruiseschip. Terwijl we dit doen begint het te regenen, eerst zachtjes en daarna steeds harder. Als we klaar zijn ruimen we alles op, Ylva gaat de afwas doen en ik begin met het inpakken van de koffers en de andere spullen. Terwijl Roel alles weer in de auto probeert te krijgen, haal ik ons beddengoed van de bedden af en poets het hutje. Klokslag 10.00u zijn we fix und fertig om te vertrekken en dat doen we dan ook :-).

Op dat moment valt de regen met bakken uit de lucht en zijn we ons ervan bewust dat we gisteren enorm veel geluk hebben gehad met de minder harde regen. Hadden we vandaag naar de gletsjer willen gaan, had dat geen zin gehad omdat het dal nu al helemaal dicht zit en het veel te hard regent. Ongelooflijk dat we in een fase zijn aangekomen dat we 'blij' zijn als het minder hard regent. Dat we het niet meer hebben over "we zijn blij als het droog is", nee we hebben het nu over "we zijn blij dat het niet zo hard regent". Hoe snel iemand zich kan aanpassen aan de omstandigheden. Even voor alle duidelijkheid: dat wil niet zeggen dat ik er blij mee ben, maar het is wat het is en we zullen moeten roeien met de riemen die we hebben, al is het flink balen.

Onze route leidt ons verder langs de 'Oldvika baai' door de plaatsjes Loen en Stryn. Omdat het weer niet meezit, we vandaag een korte reisdag hebben (omdat het gebied waar we doorheen rijden dusdanig mooi is dat het veel tijd zou kosten vanwege het elke keer stoppen, wat nu dus niet kan) en dus alle tijd, besluiten we om in Stryn te stoppen voor een bakkie. Stryn is een leuk klein plaatsje met wat winkeltjes en meer cafétjes dan we tot nu toe in totaal gezien hebben (licht overdreven maar het is om aan te geven hoeveel er hier liggen). Nadat we ons het bakkie hebben laten smaken, slenteren we nog even door de winkelstraat en vervolgen daarna onze reis.

Deze leidt ons langs kleine dorpjes, vele campings (die er verzopen bij liggen) met hutjes, prachtige watervallen en tunnels om uiteindelijk aan de klim van de 'Strynefjellet' hoogvlakte te beginnen. Deze hoogvlakte bestaat uit een prachtig onherbergzaamlandschap. Helaas is hiervan vanwege de regen weinig te zien. We stoppen dan ook niet om kiekjes te maken omdat we hebben besloten om morgen, als het weer beter is (dat hopen we ten minste) hier terug te komen.
Op een hoogte van +/- 1200mtr., bij Breiddalen slaan we af naar links richting Djupvasshytta dat gelegen is aan het begin van de beklimming van de 'Dalsniba' (bergtop gelegen op 1476mtr. met een prachtig uitzicht over Geiranger en de Geirangerfjord.

In Djupvasshytta stappen we even uit bij het café-restaurant-souvenirswinkeltje dat daar is gelegen en drinken er een lekker bakkie met een stukje carrotcake (als troost voor het slechte weer). Ondertussen genieten we van het (matige) uitzicht.
Het is tegen 14.15u als we de daling naar beneden verder inzetten. Eigenlijk zouden we rechts afgebogen zijn richting 'Dalsniba' maar dat heeft nu vanwege het feit dat alles dicht zit geen zin. Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen.

In de afdaling zou je normaal in de verte Geiranger en de fjord al zien liggen, helaas is het dal helemaal dichtgetrokken en dus zien we niets :-(. Stoppen om kiekjes te maken doen we dan ook , we zetten al onze troeven in op morgen.
Als we Geiranger naderen en we even niet precies weten waar we moeten zijn (ja, ja navi Roelie hapert ook wel eens), stoppen we in een bocht om het adres in te geven. Er is echter een klein probleem, de straat waar we moeten zijn staat er niet op. Dan maar op de bonnefooi doorrijden en kijken waar het is. We hebben de auto nog niet goed en wel de weg opgedraaid of we zien het bordje met ' Lunheim B&B' al staan. "Goedemorgen".... we stonden dus bijna voor de deur.

Als we de auto geparkeerd hebben en richting de ingang lopen worden we opgevangen door Jan, de Schotse eigenaar van de B&B (voor ons zonder B). Hij heet ons hartelijk welkom en stop niet met praten. Als we de administratieve afhandelingen hebben gedaan, gaat hij ons voor naar boven naar onze kamer. Als we op de 1ste verdieping aankomen vraagt hij ons om onze schoenen uit te doen en slippers te dragen. Geweldig......het lijkt net Oostenrijk bij Manfred & Sigrid. Maar hij heeft gelijk thuis lopen we ook niet met schoenen door het huis. Dan kunnen we naar onze kamer. Het is een grote kamer met een apart hoekje en aangepast dekbed voor onze jonge dame. Die vind het al meteen geweldig. Aansluitend aan onze kamer is er een zithoekje met 2 relaxstoelen, echt huiselijk. Ylva is al helemaal opgelucht " nu kunnen jullie vanavond als ik ga slapen hier gaan zitten en hoeven jullie niet van de kamer af". Nadat Jan ons de kamer heeft laten zien, showt hij ons de keuken waar we kunnen ontbijten en/of avondeten. Het ziet er allemaal even netjes en verzorgt uit. Super!. Ook heeft Jan nog een speciale opdracht voor Ylva. Zij mag s' morgens de vogeltjes voeren via het voederbakje bij het keukenraam. Dit vind ons meisje natuurlijk helemaal geweldig :-). Als we alles hebben gezien, neemt Jan 'afscheid' en kunnen we onze spullen naar binnen halen.

Nadat we ons kamertje een beetje hebben ingericht doen we ons opnieuw de wandelschoenen en lopen naar het centrum. Hierin vergissen we ons een beetje in de afstand waardoor we een flinke tippel maken. Normaal geen probleem maar nu in de regen geen pretje. Als we dichter bij het centrum komen zien we de 'Strofoss' waterval die als een krachtige ader richting het centrum stroomt. Niet normaal hoeveel water hier door af gaat en met hoeveel kracht. Als je dit ziet dan is mij weer al eens duidelijk dat niks gevaarlijker is dan water. Wanneer we langs het kerkje lopen zijn we getuige van een huwelijksvoltrekking en natuurlijk wil ons meisje (en mamma ook hoor) hier even neuzen.

In het centrum is het gezellige druk en wij gaan als eerste even langs bij het toeristenbureau. We willen morgen graag een fjordsightseeing met de boot gaan maken en we informeren ons over wat de mogelijkheden, prijzen en vertrektijden zijn. Nadat dit is gebeurt en we onze kaartjes hebben geregeld (dit werd ons geadviseerd omdat al diverse boten vol zaten) struinen we wat door de souvenierswinkeltjes. Gewoon voor de leuk want alles wat ze hebben, hebben we al 100x (of meer) gezien.
De 'Geiranger Bakery' die ook in het straatje ligt, lacht ons zo vriendelijk toe dat we het niet kunnen weerstaan en even naar binnen gaan voor een bakkie en een brikje (voor ons meisje). Daarna lopen we nog even bij de supermarkt naar binnen om wat boodschappen voor het avondeten te doen en zetten vervolgens de klim naar boven weer in. Gelukkig is het steeds harder beginnen te regen......

Terug in onze B&B (zonder B) wringen we ons zelf uit en nemen achterelkaar een douchke. Wat doet dat een mens goed :-). Als dit is gebeurt skypt Ylva even met bompa en begin ik aan het avondeten. We hebben een mooie keuken met goed materiaal ter beschikking dus het is fijn om zelf te kunnen koken en niet weer op restaurant te moeten. We eten vissoep en meditaraanse noedels met verse groenten. Heerlijk..... Jammer dat het zo mistig is anders hadden we 5 sterren gezeten en gegeten.

Na het eten ruimen we alles op en spelen nog een spelletje met onze kleine meid. Dit vind ze zo gezellig. We drinken ons nog een theetje, Ylva skypt nog even met bomma (want die was daarstraks nog niet thuis van haar uitje naar het rozenfestical met tante Yvonne), maken een praatje met Jan die veel te vertellen heeft en evalueren de dag. We hebben het vandaag rustig aan gedaan omdat het weer weinig anders toe liet. Voor morgen voorspellen ze beter weer en we hopen van ganser harte dat dit uitkomt. Al heb ik er persoonlijk een hard hooft in als ik zie hoe hard het nu nog regent. Van de andere kant: er moet toch eens een ommekeer komen.

Kjaerlig Antoinette, Roel en Ylva xxx...