Relaxte dag met een spectaculair einde

Maandag 15 augustus

Relaxte dag met een spectaculair einde.

Ook vannacht hebben we weer als een blok geslapen. Kon ook niet anders na de dag van gisteren met zo'n mooi weer, mooie uitzichten en vele indrukken. Kwam bij dat ik nog tot laat heb zitten typen omdat ik ook pas laat ben kunnen beginnen.

Nadat we een beetje wakker zijn geworden en even met z'n 3-en hebben gekroeld (Ylva komt altijd 's morgens even bij ons in bed liggen), staan we op. We wassen ons, kleden ons aan en gaan dan eerst ontbijten. Vanochtend hebben we nog beter zicht dan gisteren morgen en dus kunnen we mooi naar de fjord kijken. Vandaag komen er 3 cruiseboten aan en de eerste is al aangemeerd. Terwijl we zitten te eten komen de andere twee ook de fjord binnen varen. Wat een gezicht en wat lijken ze klein van zover af; de werkelijkheid is echter anders. En wat zijn wij blij dat we vandaag niet in Geiranger zijn want alleen al de cruiseboten leveren 5800 mensen af en dan heb ik het nog niet over de overige toeristen. En dan te bedenken dat Geiranger zelf maar 300 inwoners telt!.

We reizen vandaag weer verder en dus is het na het ontbijt koffers en andere spullen inpakken, auto vol laden (alles past nog steeds maar het wordt wel krapper), bedden aftrekken, de laatste spulletjes bijelkaar zoeken, iets in het gastenboek schrijven en dan de sleutel inleveren bij Jan en zijn vrouw. Wij bedanken hen voor de gastvrijheid en complimenteren hen nogmaals met de perfect verzorgde en in orde zijnde B&B. Een aanrader!.

Om 10.25u stappen we in de auto en rijden we voor de (voorlopig) laatste keer de berg omhoog. Ons meisje speelt achterin met de playmobil. Op de vraag of ze niet wil kijken antwoord ze: "deze weg ken ik nu wel van buiten dus ik hoef niet meer te kijken". Na een klein half uurtje rijden zijn we bij 'Djupvasshytta'. We stoppen we om te kijken of ze vandaag wel geopend zijn voor de gewone mensen. We hebben geluk ze zijn open en dus kunnen we er een bakkie doen en een lekker stukje carrot cake eten, deze is hier zó lekker en betaalbaar, ook niet geheel onbelangrijk.

Als het ons heeft gesmaakt en we hebben genoten van het uitzicht, vervolgen we onze weg. We rijden tot door tot de splitsing (E15) waar je rechts naar Stryn kunt en links richting Grotli en Otta; wij moeten naar links.
We rijden door een prachtig landschap met mooie vergezichten en stoppen geregeld om kiekjes te schieten. Op een gegeven moment rijden we een hele tijd langs de 'Polfoss', een kraakheldere turquoise gekleurde stroom, schitterend om te zien. Als we dan een mooi plaatje zien en stoppen om er een kiekje van te maken, ontdekken we dat er een knus en gezellig cafétje ligt. Daar gaan we natuurlijk even naar binnen om een bakkie te doen. Ze verkopen daar ook xxl-wafels en daar heeft ons meisje natuurlijk wel oren naar. Als het ons gesmaakt heeft vervolgen we onze weg.

De afgelopen dagen / weken is mij hier in Noorwegen opgevallen dat ze hier hele leuke, mooie en originele brievenbus verzamelhuisjes hebben. Dit zijn 'huisje' waaronder de brievenbussen van de rest van de bewoners van het dorpje verzameld zijn zodat de postbode niet van de grote weg af hoeft. Ook vandaag heb ik weer diverse mooie gezien en vastgelegd.

Dan rijden we het plaatsje Dønfoss binnen en zien we aan onze linkerkant een pracht van een camping, met speelplaats en buiten zwembad liggen. Ik noem het 'center parks' maar dan buiten. Ylva heeft wel oor naar het zwembad, maar als ze de temperatuur van het water voelt bedankt ze vriendelijk.

We rijden door en zitten inmiddels al op de weg waar ons volgende logeeradres aan gelegen is. Wij moeten zijn op no:1184 en we zijn nu op 2295, we hebben dus nog even te gaan. We komen door het plaatsje Nordberg waar we een leuk staafkerken zien liggen, de 'Nordberg Kircke' uit 1864. Helaas is ze dicht en dus kunnen we niet naar binnen om een kijkje te nemen.

Als we weer goed en wel in de auto zitten, rijden we Skják binnen en zien we na 100mtr al 'Skják Turistheim' liggen; hier moeten we zijn. We kunnen pas vanaf 15.00u inchecken en het is pas 14.00u. Toch gaan we proberen of we al in ons hutje kunnen, dan kunnen we het inrichten en daarna nog een lekkere wandeling gaan maken. Het hutje is nog niet helemaal klaar maar als we 10 minuutjes wachten dan kunnen we erin. Dat doen we en na 10 minuutjes krijgen we onze sleutel.
Bij binnenkomst weten we niet zo goed wat we ervan moeten denken. Het is een grote hut dat wel, maar voor de rest. Ik probeer maar door wat dingen heen te kijken en richt onze kamer in. Ons meisje moet eigenlijk in de woonkamer slapen, dat gaan we dus niet doen. Onze slaapkamer is groot genoeg dat we haar bed naar daar verhuizen. Deze verhuis verloopt niet vlekkeloos, de bedbodemplankjes vallen eruit. Gelukkig is hier alles IKEA en dus snel weer in elkaar gezet.

Tegen 15.00u zijn we, nadat we eerst nog even een boterhammetje hebben gegeten, klaar om weer op pad te gaan. Als eerste rijden we naar een weggetje waar, als je deze helemaal uit rijd, volgens Jan rendieren zitten. Het weggetje is echter te slecht dat we het met onze eigen auto niet aandurven om hier in te rijden dus rechtsomkeer. We besluiten daarop om richting Lom te rijden, dit is niet zo heel ver bij Skják vandaan en ze hebben daar een hele mooie staafkerk.

Als we het plaatsje Lom binnenrijden balen we dat we hier niet slapen. Wat een leuk, knus en gezellig plaatsje, net een kerstdorp. We parkeren de auto en zien de staafkerk uit 1160 al liggen. De staafkerk van Lom is één van de grootste staafkerken van Noorwegen en daardoor een geliefde toeristische attractie. Zo blijkbaar ook vandaag want het krioelde er van mensen en probeer dan maar eens een kiekje te schieten zonder iemand erop (want dat is altijd mijn streven). Volgens Roel was dit utopie en moest ik dit ook niet willen nastreven. Dat is dan buiten mij gerekend, ik kan engelengeduld hebben om het (voor mij) perfecte plaatje te schieten dus wie weet. We lopen eerst om de kerk heen om ze aan de buitenkant te bewonderen en dat is al een kunstwerk op zich. Geweldig hoe ze dit destijds hebben gemaakt. Om de kerk van binnen te bekijken moet je entree betalen, de volwassenen althans. Omdat dit 60NOK p.p is, besluiten we dat ik alleen met Ylva naar binnen ga want ik wil ze eigenlijk toch wel heel graag zien van binnen. Ik maak dan kiekjes en Ylva mag van Roel filmen. Ja......en dat vind ze natuurlijk geweldig. "Pappa ik ga er iets moois van maken voor u". Het interieur en dan met name het preek gedeelte is zeker de moeite waard en prachtig uitgesneden. Ook zit er een schitterend geschilderd plafond boven het koor. Ja, mooi om te zien maar of het 60NOK waard is. We zullen maar zeggen dat het voor het onderhoud is :-). Als we weer buiten komen is Roel er rustig bij gaan zitten en merk ik dat het aantal mensen is afgenomen. Zou het me misschien dan toch kunnen lukken? Ik neem positie in en wacht rustig af. Als het me dan toch iets te lang begint te duren en mijn geduld behoorlijk op de proef wordt gesteld, besluit ik om het lot een handje te helpen. In het Limburgs plat begin ik wat te mopperen en non-verbaal laat ik merken dat ik graag een plaatje wil schieten zonder iemand erop. Je hebt nl. altijd van die lui die dan op hun dooie gemakje naar iets gaan staan kijken en/of op hun dooie gemak lopen en/of de ingang uitkiezen als rustplaats en dus vol in beeld staan. Deze mensen moet je dan een teken geven dat ze moeten 'moeven'. En het lukt, mijn geduld en handje hulp worden beloond, ik heb een plaatje met niemand erop....yes :-). Roel moet er stiekem om lachen dat het me weer gelukt is en ons meisje zegt: "mamma moest dat nu zo nodig?. Het was toch ook niet erg geweest als er iemand op stond". "Voor mij wel".

We lopen verder richting het centrum en zien een mooie stroomversnelling van rivier de Otta. Terwijl ik daar een foto van maak, ontdek ik dat er op dit punt een kabel boven gespannen is en zie dat je hier over de rivier kunt tokkelen. Ik vertel dit tegen ons meisje en die is meteen helemaal hyper. "Mamma dat wil ik ook. Mag dat? Please...". "We gaan eerst eens kijken wat het kost". Dit hadden we beter niet gedaan want ook hier weten ze natuurlijk weer de prijs. Ylva heeft de moed al opgegeven, maar we verassen haar. "Omdat je zo lief bent en niet veel hebt gezeurd, mag je een keertje gaan". "Joepi....gaat u ook mee mamma?" " Nee, mamma zou dit best graag willen, maar daarvoor vind ik het niet een beetje te duur. Jij mag alleen gaan".
Helemaal blij loopt ze naar het plateau van waaraf ze moet vertrekken. Een juffrouw helpt haar in haar harnas en wij lopen naar het eindpunt om haar te zien aankomen en natuurlijk te filmen en te fotograferen. Het duurt even en dan komt ze, ze glundert van oor tot oor. Ze vind het geweldig en het ziet ook spectaculair uit. "Het was SUPER en het leukste wat ik deze vakantie gedaan heb".

Met een blije en tevreden dochter in de auto rijden we daarna terug naar ons hutje in Skják. Ze komt er onderweg niet over uitgepraat. "Dit was echt gaaf, ik ga het dadelijk meteen aan bompa en bomma vertellen". Als we terug zijn moet ze toch even wachten met skypen. We gaan eerst een hapje eten, dit doen we buitenshuis omdat de pannen die in het hutje staan niet echt super zijn. Gelukkig ligt er een gezellig lokaal restaurantje om de hoek waar we gaan voor het 'dagen menu' oftewel aardappelen, groenten, vlees en/of vis. Vooral het vlees wordt ons aangeraden omdat deze 'kjøttkaker' een gouden medaille winnaar is en de beste van het land. Dat willen we natuurlijk wel eens proeven en eerlijk is eerlijk, hij was ook lekker.

Na het eten lopen we terug naar ons hutje, douchen ons en skypen dan even met bompa. Natuurlijk wordt het tokkelverhaal in geuren en kleuren verteld. Ook horen we dat Sharon van Rouwendaal goud heeft gepakt op de 10 km openwater zwemmen. Gelukkig, toch een (gouden) zwemmedaille voor Nederland Nadat we geskypt hebben kijken we samen nog naar de foto's van vandaag, er zitten weer hele mooi tussen. Dan gaat ons meisje naar bed want we moeten morgenvroeg optijd eruit omdat we naar de 'Galhoppen' gaan. Wij gaan met een theetje op de bank en kijken (ja, ja, we hebben een tv in het hutje) naar het turnen op de balk en zijn getuige van het feit dat Sanne Wevers goud wint voor Nederland. Klasse....weer een (gouden) plakje erbij :-).


Het was een fijne dag. Gelukkig was het droog (want daar zijn wel tevreden mee) en we hebben weer veel mooie natuur en dingen gezien. Met als topper natuurlijk de afsluiting van de dag: het tokkelen van ons meisje over de rivier. Ze doet het toch maar :-).

Kjaerlig Antoinete, Roel en Ylva xxx...