Geen wolkje aan de lucht

Ondanks dat we doodmoe waren, hebben we toch slecht geslapen en waren we vroeg wakker. Onze bovenburen (waarschijnlijk bouwvakkers die in de buurt aan het werk zijn) waren al vroeg uit de veren en maakten behoorlijk wat kabaal boven onze slaapkamer. Nadat we nog even zijn blijven liggen, zijn we uiteindelijk maar om 7.45u opgestaan.

Nadat we ons hadden gewassen en aangekleed, we hebben vandaag voor het eerst eens zomerse kleren kunnen aantrekken, is Roel en Ylva begonnen aan het ontbijt en ik heb in de tussentijd de bedden afgetrokken en al een deel van de koffers ingepakt. Na het ontbijt hebben we de rest van de spullen ingepakt en de auto weer volgeladen. Tot slot het huisje gepoetst; we moesten het nl. schoon achter laten. Nou één ding is zeker, we hebben het schoner achtergelaten dan dat we het hebben gekregen (dit was trouwens niet zo heel moeilijk). Om 9.45u waren we fix und fertig voor vertrek en hebben we de sleutel ingeleverd. De mevrouw achter de receptie vroeg of we een fijn verblijf hadden gehad. Fatsoenshalve (en ook om geen hele uitleg te hoeven geven) hebben we maar "ja" gezegd, maar dit huisje staat samen met dat van Denemarken met stip op de laatste plaats.

We rijden Skják uit, tanken en vervolgen onze we via de E15 richting Otta. Onderweg zien we mooie landschappen weerspiegelt in de rivier 'Otta'. Natuurlijk stoppen we geregeld om kiekjes te schieten.
Het loopt tegen elfen als we bij het plaatjes Vågåmo komen. Dit is een klein plaatsje met eeuwenoude houten huizen en een kleine schattige staafkerk uit de 12e eeuw. We wandelen door de hoofdstraat en brengen een bezoekje aan de kerk dat zeer de moeite waard is. Het kerkje ziet er van binnen met al het houtsnijwerk heel mooi uit. Na het bezoek aan de staafkerk lopen we naar 'Bokhandel 'n Kafe', een plaatselijk tentje om een bakkie te doen met iets lekkers. Terwijl wij genieten van het zonnetje heeft ons meisje zich aan haar tafeltje het parasolletje opgezet en amuseert ze zich met het kleuren van de kleurplaat die ze heeft meegenomen uit de speelhoek van het kerkje.

Als we ons bakkie op hebben, vervolgen we onze weg langs de rivier de Otta. In het plaatsje Otta verlaten we de E15 en draaien de E6 in zuidelijke richting, richting Lillehammer op. De E6 is een drukke verkeersader door het ' Gudbrandsdal en het Gausdal' en dit is vooral te merken aan het drukke vrachtverkeer.
Ter hoogte van het plaatsje Vinstra draaien we van de drukke E6 af en, nadat we eerst een lekker bakkie hebben gedronken bij 'O.R. Ødegaarden AS Bakeri og Konditori' (met de nadruk op dat laatste :-)), zoeken we de 'Peer Gyntweg' op. '
In de reisboeken wordt deze weg geadviseerd voor als je veel tijd hebt. Als je geen tijd hebt dan kun je hem beter niet nemen en wij begrijpen nu waarom. De weg ernaartoe (lees: voordat je erop rijd) is schitterend aangelegd. Vervolgens kom je bij een tolboom waar je 80NOK mag afrekenen om erop te mogen. En als je er dan nog niet goed en wel opzit, verandert de weg in een 'luxe' veldweg waar de gaten zijn opgevuld met hoopjes stenen zodat je kunt zien dat daar de gaten zijn. Hard rijden is hier dus echt geen optie of je moet je auto moe zijn.
Een andere reden waarom je er niet hard kunt rijden zijn de overstekende schapen en koeien. Deze komen nl. te pas en te onpas zomaar uit de berm gelopen en blokkeren je de weg. Pas als ze op de foto staan, laten ze je door.
En verder biedt deze weg je mooie vergezichten, lijdt je langs skigebieden die nu spookstadjes zijn, laat je onherbergzaam gebied zien, voert je tot een max. hoogte van 1065mtr., brengt je boven de boomgrens en laat zien hoe je ook met heel weinig tevreden kunt zijn. Kortom: een hele belevenis.

In het plaatsje Skei verlaten (lees: stopt) we de 'Peer Gyntweg' en rijden we via de E255 verder richting Hundefossen, het plaatsje waar we vannacht zullen overnachten. Dit is ook nog een spannende route want de weg voert door de bergen, de wegen zijn smal en de Noren rijden hier als gekken. Het komt een paar keer voor dat ze door de bocht komen vliegen, ontdekken dat er een tegenligger komt en het dan maar juist goed gaat. Ik ben dan ook blij als we uiteindelijk de 'Fossekrovegen' opdraaien, de weg waaraan ons hotel ligt.

Voor dat we ons hotel bereiken komen we eerst langs de 'Olympische bobslee baan' en 'Hundefossen', het pretpark van Noorwegen en vergelijkbaar met de Efteling maar dan veel en veel kleiner. Ylva die de hele tijd achter in de auto heeft gespeeld met haar playmobil en weinig van de route heeft mee gekregen, heeft dit natuurlijk wel meteen geschoten. "Gaan we hier naartoe ?". "Nee, helaas we gaan ons hotel opzoeken en morgen naar Lillehammer". "Oh....jammer :-(".

Als we bij ons hotel aankomen ziet dit er heel leuk en gezellig uit. Het lijkt op een vereenvoudigde variant van het Efteling hotel. Alles is hier op de kinderen gericht. We hebben een knus kamertje met een heel apart stapelbed voor ons meisje. Haar bed wordt nl. uit de muur geklapt, heel komisch en Ylva vind het geweldig :-).

Nadat we onze spulletjes op de kamer hebben gezet en alles een beetje hebben ingericht, gaan we een hapje eten. We rijden richting het plaatsje Lillehammer waar we bij 'Dudeburger.no' een hele lekkere hamburger eten en ons meisje een joekel van een pizza. Het smaakt ons goed.

Het is inmiddels na zessen als we klaar zijn met eten en nog steeds heerlijk weer. Daarom besluiten we om nog door te rijden naar de Olympische skischans. Deze ligt even ter zijde van Lillehammer. Als we daar aankomen is het gelukkig niet druk en dus kunnen we gemakkelijk naar boven. Nou ja gemakkelijk?. Je kunt op dit moment alleen nog maar naar boven per trap, de stoeltjeslift die er ook is, is nl. al dicht. Vol goede moed beginnen we eraan want we zien van onderen dat het een hele klim is. Na 936 treden zijn we eindelijk boven en hebben we een fantastisch uitzicht over Lillehammer.

Als we een tijdje genoten hebben van het uitzicht (en op adem zijn gekomen :-)) zetten we de weg terug naar beneden in. Deze gaat normaal gemakkelijker en sneller, maar gemakkelijk vind ik het alles behalve. De trap is nl. behoorlijk stijl, de treden zijn kort en als je de diepte inkijkt is het alsof je voorover valt. Rustig aan naar beneden dus. Eenmaal beneden hebben we er in totaal 1872 treden opzitten en dus onze sportieve prestatie voor vandaag weer volbracht. Maar eerlijk is eerlijk, het was meer dan de moeite.

We rijden terug naar ons hotel waar we ons douchen en daarna nog een spelletje spelen met ons meisje. Om 21.30u is het voor haar de hoogste tijd om naar bed te gaan. Wij gaan beneden naar de lobby, drinken ons een theetje en kijken naar het mannenhandbal op de Olympische Spelen.

Het was wederom een zeer mooie en geslaagde dag; we hebben mooie dingen (lees: natuur) gezien, lekkere bakkies gedronken, heerlijke gebakjes gegeten en zeer mooi weer gehad. Laten we hopen dat dit laatste voorlopig zo blijft.

Kjaerlig Antoinette, Roel en Ylva xxx...