A lazy day on the pool en Beach

We hebben ons voorgenomen om vandaag uit te slapen. We hoeven nergens naartoe en met een beetje pech laat de zon ook op zich wachten. Maar altijd als je je iets voorneemt dan loopt het anders dan gehoopt. Zo ook bij ons want om 7.40u (l.t.) zijn we alle drie klaar wakker en dus staan we dus op, wassen ons, kleden ons aan en gaan naar het 'Ocean Restaurant' voor het ontbijt. Gelukkig is het wel droog buiten, dat is al een pluspuntje.

Na het ontbijt gaan we nog even terug naar onze kamer om onze tanden te poetsen en onze spullen te pakken. Het zonnetje probeert langzaam tussen de wolken door te komen en dus zou het nog wel eens een mooie dag kunnen worden.
Bij het zwembad aangekomen heeft ons meisje al 3 bedjes met handdoeken weten te regelen..... "Mamma hier, lekker een plekje bij een parasol dan kunt u goed typen".

We luieren wat, drinken een bakkie, doen wat waterspelletjes met de meisjes, kijken naar de aqua-arobic en doen tussendoor een tukkie. Om 13.00u (l.t.) gaan we richting het 'Jahazi Restaurant voor de lunch. We willen vandaag wat eerder lunchen omdat om 01.49u (l.t.) 'low tides' is, wat betekent dat de zee zich dan helemaal terug getrokken heeft en je dan heel ver de zee in kunt lopen.
En vanuit ons resort zien we in de verte een hele mooie pier liggen die alleen bij laag water te bereiken is en daar willen we graag naar toe wandelen.

Zo gedacht, zo gedaan en dus gaan we tegen 14.10u (l.t.) aan de wandel. We slenteren lekker door het water op zoek naar mooie schelpen en worden tussendoor aangesproken door de locals die hun waren aan ons proberen te verkopen. We geven aan dat we lekker willen wandelen ("alleen") en dat we op de terugweg komen kijken bij hun marktkraampjes. Ze hebben n.l. een heel leuk en gezellig marktje gebouwd met zelfs een 'Zanzibar Ikea'.

We vinden veel schelpen en nemen een paar hele mooie mee omdat dochterlief helemaal weg is van schelpen, er altijd meeneemt van vakantie maar er uiteindelijk niks meer mee doet......

De wandeling naar de pier is mooi, maar veel verder dan we hadden gedacht. Eenmaal daar aangekomen wacht ons de volgende verassing, we mogen er n.l. niet op. De pier is alleen toegankelijk voor gasten van het resort waar hij bij ligt. Jammer, maar niks aan te doen. En dus zetten we de terugweg weer in. Deze keer hebben we (zee)wind tegen en is het een flinke tippel.

Als we ter hoogte van het marktje zijn hebben de verkopers ons meteen geschoten en dus moeten we onze beloften waar maken en gaan kijken. Er zijn misschien wel een 50-tal kraampjes/winkeltjes en ze willen dat we in elk kraampje komen kijken..... en dus doen we dat ( Roel die met tegenzin meegaat, maar hij wil de dames niet alleen laten gaan). Natuurlijk willen ze ook allemaal wat verkopen maar ik maak hen duidelijk dat we geen geld bij ons hebben. "Ahhhh......... kijken, kijken, niet kopen". "Jij hebt het gesnapt, heel goed".

We hebben voor ons zelf, buiten het doek voor het goede doel, nog niks ter herinnering aan deze reis gekocht en omdat we dit wel altijd doen, kijk ik stiekem of we iets moois zien. "We hebben genoeg kroam...." "Ja, dat weet ik wel maar ik vind het ook een beetje sneu voor die mensen hier als we niks kopen".
Het oog valt op een koppel Masai-ers met mooi bonte kleuren. Ik overleg met Roel en hij vind het ook mooi "ja, ja....die zijn wel mooi, maar hoe wil je het gaan doen want je hebt geen geld". "Laat dat maar aan mij over". De onderhandelingen kunnen beginnen en voordat ik het door heb staan bijna alle verkopers eromheen. Hoezo de druk wordt opgevoerd?. Maar ik laat me niet uit het veld slaan en we komen een mooie prijs overeen (waarschijnlijk ben ik nog steeds in mijn nek geslagen maar met deze prijs kan ik leven). Nu nog duidelijk maken dat ik het nu niet kan betalen en dat ik het wil reserveren. In het Limburgs-plat (je moet af en toe net doen of je gek bent) maak ik duidelijk dat we morgen naar Stone-Town gaan en dat we daar zullen pinnen en dan dinsdag terug komen. Volgens Roel gaat dit niet werken, maar ik geloof in het goede van deze mensen. Aan de anderen kant beloof ik dat als we dinsdag terug komen ik ook bij sommigen van hen nog iets zal kopen. Ik kan het gewoon niet laten en vind het zo sneu.

Terug op het resort zoeken we onze ligbedjes weer op, alles ligt er nog. Het zonnetje heeft flink gebrand en dus gaan we eerst even verkoeling zoeken in het water om ons daarna lekker te laten opdrogen.
Ondertussen is het 16.30u (l.t.) en dus 'tea-time in de 'Mawimbi-bar'. Gelukkig voor Roel krijg je er ook koffie en dus doen we een bakkie met een koekie terwijl we genieten van het uitzicht over zee.

Het is vandaag een mooie dag......gelukkig....en dus kunnen we wat langer bij het zwembad blijven liggen en relaxen. Pas om 18.45u (l.t.) nadat we nog genoten hebben van een lekkere milkshake aan de poolbar gaan we terug naar onze kamer om ons te wassen en aan te kleden voor het diner.
Om 19.45u (l.t.) schuiven we hier aan. Het is vanavond 'Italien-night' en dus een aartje naar het vaartje van ons meisje en Roel want die zijn verzot op pasta. Er worden diverse soorten pasta geserveerd met nog meer soorten saus. Maar natuurlijk zijn er ook de voor- en tussen gerechten en vooral niet te vergeten de toetjes. Het toetjesbuffet is reuze wat niet bepaald helpt bij de keuze en dus neem ik ze allemaal. "Wenn schon, denn schon en volgende week gaan we wel weer op dieet".

Met een bakkie sluiten we af en genieten nog na van de live-band. Daarna gaan we terug naar onze kamer en leggen ons meisje in bed. Roel en ik gaan nog even naar de lounge voor een theetje en ik werk nog wat aan mijn verslagen.
Daarna gaan ook wij slapen, morgen staat n.l. de excursie naar 'Stone Town' op de planning en dus is er van uitslapen geen sprake.

Welterusten en liefs de Maïskolfjes xxx...