Vandaag gaat onze roadtrip echt beginnen!

Tuut … tuut … tuut om 06.00(l.t) haalt de wekker man- en dochterlief uit de slaap. Zelf ben ik helaas al een paar uur wakker, mijn lichaam is nog niet helemaal ingesteld op de tijd van hier en mijn hoofd maakt (helaas) nog overuren. Effin … de wekker is gegaan en de ‘Koningstrein’ komt meteen op gang. We moeten wel want als het aan Roel had gelegen waren we nog 15min. eerder opgestaan omdat hij serieus denkt dat het ons niet lukt om op een uur tijd onze koffers te pakken, wassen, aankleden en bedden aftrekken. Wel dus, binnen 3 kwartier hebben we de klus geklaard én zelfs al even met Bomma gefacetimed. We weten immers niet of dat de komende dagen goed gaat lukken.

Om 06.45u (l.t.) gaan we met een gedeelte van de koffers al naar beneden, ze kunnen er al maar staan. We hebben immers maar een half uur voor het ontbijt.

Klokslag 07.00u (l.t.) laat Melvin onze waiter van vandaag (hij heeft n.l. geruild met Alice omdat hij vanavond naar een soccer wedstrijd gaat) ons binnen. Hij is even vriendelijk als Alice maar alleen veel en veel trager en dat kunnen we net vandaag niet gebruiken. Fingerscrossed[e-1f91e] dat dit goed gaat. Gelukkig weten we na 3 dagen wel al welke ontbijten dat er zijn en wat we willen dus dat geven we dan ook meteen aan Melvin door.

In tegenstelling tot andere ochtenden, als we later zijn, stroomt het restaurant in no-time vol en iedereen lijkt precies te weten wat ze willen eten. We zijn dus niet de enigen met haast zo lijkt het.We vrezen dus voor het ergste, maar dit is geheel onterecht. Voor dat we het weten staat onze ‘ontlunch’ voor onze neus en kunnen we aanvallen. Letterlijk aanvallen, want volgens manlief hebben we geen tijd te verliezen. In een rap tempo eten we onze bordjes leeg, ruimen we de boel op, bedanken Melvin en haasten ons naar boven om onze tanden te poetsen en de laatste spullen te pakken. We hebben precies 5min. totdat de bus die ons komt halen er is (tenminste als die op tijd is), zullen we het gaan halen?.

Klokslag 07.30u (l.t) staan we beneden en is onze busdriver Henry er ook. Dit is nog eens een busje waar we mee worden opgehaald, echt sjik. We halen bij een ander hotel nog 2 andere gezinnen op en zetten vervolgens koers richting het camper pick up point. Hier komen we rond 08.15u (l.t.) aan en weten niet wat we zien, zoveel campers en daar staat die van ons dus ookergens tussen.

Eenmaal binnen moeten we wachten in de rij om de papieren te tekenen en de sleutels van ‘ons huis’ voor de komende 3 weken in ontvangst te nemen. Roel wordt enigszins zenuwachtig, “waarom staat hier nu maar 1 iemand om in te checken als er zoveel mensen zijn”. “Roel ze beginnen hier normaal pas om 08.30u (l.t.) en het is pas 08.15u (l.t.). “Ja, maar ik hoop wel dat we de boot op tijd halen, anders hebben we een uitdaging”. “Komt wel goed schatje”. En goed kwam het zeker want om 08.30u (l.t.) kwamen er nog 4 anderen in dienst en slonk de rij.

Eenmaal aan de beurt waren wij vrij snel klaar omdat Roelie alles tot in de puntjes had voorbereid en had ingevuld. Het was slechts een kwestie van alles afchecken (de dame die ons hielp complimenteerde Roel dat hij het zo netjes verzorgd had, maar zoiets kun je ook wel aan Roelie overlaten) en we konden samen met de dame in kwestie naar de camper lopen. Spannend … want welke zou het zijn?. En geloof het of niet, het was net zo eentje waarvan ik had gezegd bij het oprijden van het terrein “hopelijk krijgen we niet zo’n lelijk ding” [e-1f648].

Vervolgens kon het uitleg en inspectie rondje beginnen. Aan de buitenkant hebben we een hoop ‘geheime’ vakjes en opbergruimte wat wel handig is want dan kunnen we daar de koffers opbergen en hoeven deze niet zoals tijdens onze reis door Australië en New-Zeeland op het bed en in de badkamer te worden opgeborgen. Eenmaal binnen viel mijn mond wel een beetje open. Eerlijk is eerlijk, maar hij is wel mooi en super de luxe ingericht. Van buiten mag hij dan lelijk zijn (zoals ons meisje zegt “dat zien we toch niet”), van binnen is hij echt mooi.

Tijd om in te richten is er niet want we moeten de ferry halen. Maar voordat we het terrein verlaten breng ik eerst nog even snel met ons meisje een bezoek aan het ‘neem mee / weggeef huisje’.Hier kunnen de mensen die terug komen en naar huis vliegen alles achter laten dat ze niet meer nodig hebben en kunnen mensen die nog aan de reis moeten beginnen gratis ‘winkelen’. En als iets gratis is dan laten wij, als echte Nederlanders, ons dat geen 2x zeggen….. inclusief een berenspray…. Je weet maar nooit.

We zetten koers richting de ferry waar we rond 10.15u (l.t.) arriveren. We zijn mooi op tijd en sluiten aan in de rij. De ferry is er nog niet en dus is er voor Ylva en mij nog even gelegenheid om een bezoekje te brengen aan de “Tsawwassen” Village. Hier liggen een aantal kleine winkeltjes met lokale producten. En er ligt, niet geheel onbelangrijk, een Starbucks. Het gaat immers richten elven en dus tijd voor een bakkie en nog snel even een plassie. Even voor 11 uur wordt iedereen die met de ferry mee moet vriendelijk verzocht om naar de voertuigen te gaan en de boot op te rijden. Tsawwassen stroomt in no-time leeg en alle voetgangers, fietsers, auto’s, campers en vrachtwagens rijden in processie de boot op. Als we onze camper geparkeerd hebben, moeten we deze helaas verlaten en naar boven het deck op gaan en daar plaatsnemen. En dan komen er bij mij flashbacks van onze oversteek naar Noorwegen waar ik dood en doodziek ben geworden. Als gevolg daarvan heb ik nog steeds last van mijn evenwichtsorgaan. Maar het ziet er naar uit dat de zee een stuk rustiger is als destijds en dus hoop ik maar dat als we om 11.07u (l.t.) de haven verlaten alles goed gaat komen.

En dat gaat het, want als we om 12.30u (l.t.) de haven van Swartz Bay binnen varen heb ik nog steeds alles binnen en kan ik nog recht op mijn benen staan.En wat is het prachtig hier. Wat een natuur geweld alleen bij het binnen varen van de haven. We gaan terug naar onze camper en rijden vervolgens in dezelfde kolonne zoals we de boot zijn opgereden er weer vanaf. Het is nu nog een kleine 20min. rijden naar onze camping in Saanichton. Maar eerst buigen we onderweg af bij het plaatsje Sidney om daar bij de 1ste grote supermarkt die we tegenkomen onze inkopen te doen. Roel komt er dan ook achter dat onze camper een iets grotere draaicirkel heeft dan hij dacht wat betekent dat hij de bocht iets te klein had genomen en vervolgens midden op de weg 3-4 keer voor- en achteruit moest steken om de draai te krijgen. We doen op ons gemakje de boodschappen voor de komende dagen, maken nog een rondje door de mall en eten nog een broodje bij de Subway. Om daarna dan echt richting onze camping te vertrekken. En dat alles onder een strak blauwe lucht.

Om 15.20u (l.t.) arriveren we bij onze camping “OceanSide Resort’ in Saanichton. We krijgen een plekje toegewezen dicht bij het sanitaire gebouw, dus dat is fijn. Als we er dan vannacht uit moeten dan hoeven we tenminste niet ver te lopen. De plaatsen zijn groot en ons huisje staat dan ook vrij snel op de plek waar het moet staan. En dan kan het werk gaan beginnen, het uitruimen van de koffers en inmiddels diverse tassen en het inruimen van de kastjes. Omdat we een 6 persoons camper hebben, hebben we gelukkig genoeg plaats voor alle spulletjes. Al is het hier en daar toch wel proppen. Hoe doen mensen dat die echt met z’n 6-en in deze camper moeten verblijven?. Maar onder het toeziend oog van dochterlief die zo nu en dan zegt hoe ik het moet doen (zonder zelf iets te doen) is tegen 17.15u (l.t.) alles opgeruimd en hebben al onze spulletjes een plekje gevonden.Hier en daar heb ik de camper wat opgepimt met haakjes, omdat die er nooit genoeg zijn.

Het enige wat nu nog gedaan moet worden is de bedden opmaken. Roel en ik hebben een vast bed en ons meisje heeft haar ‘stulpje’ boven de stuurcabine. Echt geweldig hoe ze daar haar eigen holletjes heeft en ook voor haar komen de herinneringen aan onze reis door Australië en Nieuw Zeeland weer naar boven.

We besluiten voordat we gaan eten, even een rondje over de camping te maken. Deze staat helemaal vol met campers. En niet zomaar campers, nee echte joekels. Daar is die van ons een hele kleine bij. Niet normaal om te zien. Als we terug zijn begint Roel met koken, nou ja koken hij warmt de soep op en snijdt het stokbrood. Dit eten we vervolgens lekker buiten op want het weer is nog steeds zalig en ondertussen kunnen we genieten van hordes eenden die overvliegen in mooie V’s. Als we klaar zijn gaan Roel en Ylva samen aan de afwas. Dit wordt vanaf vandaag hun taak.

Morgen kunnen we wederom niet uitslapen omdat we al om 09.30u (l.t.) in Victoria moeten zijn omdat we gaan ‘Whale Watchen”. Roel en ik drinken nog een theetje voor de camper. Ons meisje gaat optijd slapen, want ze is moe en ook Roel en ik zullen het vanavond niet te laat maken.

Sleep well!

De Maïskolfjes xxx ..