It's a rainy day!

It’s a rainy day ....

“Zachtjes tikt de regen op ons camperdak, ritme van ….” . Aan dit liedje van Rob de Nijs moest ik vanmorgen meteen denken toen ik de regen op ons dak hoorde kletteren. Hebben we het er gisteren voor het slapen gaan nog over gehad of we de wekker zouden zetten zodat we ons niet zouden verslapen, nou dat was dus niet nodig. We lagen al in bed toen we in de verte gerommel hoorden, zijn toen nog terug opgestaan om de was buiten van de lijn te halen en om de luifel naar binnen te doen. Maar goed ook want in de loop van de nacht is het alleen maar erger gaan regenen en onweren en dat doet het nu dus nog steeds. Roel en Ylva hebben redelijk tot goed geslapen, ik helaas wat minder. Kwam moeilijk in slaap omdat er vanalles door mijn hoofd ging en ben vannacht ook een paar keer wakker geweest.

Toen ik vanmorgen uit het raampje van de camper naar buiten keek had ik een déjavu van de 1ste 14 dagen van onze reis door Noorwegen. Eén voor één trekken we een spurtje naar het douchegebouw om ons te wassen, kleden ons aan, maken het ontbijttafeltje klaar (in de camper) en tijdens het ontbijt hebben we het erover hoeveel geluk we tot nu toe hebben gehad met het weer; dit is onze 1ste echte regendag. Maar ook hoeveel geluk we gisteren hebben gehad. Met dit weer hadden we niet gezien wat we nu gezien hebben en hadden we zeer zeker niet naar de gletsjer en naar de Skybridge kunnen gaan. We mogen ons dus gelukkig preizen … sowieso dat we deze reis mogen en kunnen maken.

Na het ontbijt ruimen we de boel aan kant, doen de afwas op een wel heel bijzondere plek n.l. in 2 spoelbakken die midden in het bos staan, maken de camper rijklaar en om 10.25u (l.t.) rijden we naar de ingang van de camping. Omdat hier wifi is doen we een poging om de verslagen van dinsdag en woensdag er al op te zetten en terwijl Roel dit doet, skypt Ylva even met Bommatje. Er is ook een kleine supermarkt bij de camping waar ik nog even snel wil kijken of ze sla hebben.

Om 11.35u (l.t.) rijden we, in de stromende regen, weg van de parking van onze camping. “Dag David Thompson Resort” we hebben niet echt van je kunnen genieten maar zijn blij dat we er een nachtje mochten slapen”. Het is een geluk dat we gisteren dit stuk van de ‘David Thompson HW’ al hebben gereden en dus weten wat we kunnen verwachten, alleen hebben we geen foto’s gemaakt omdat het al laat was en we er vandaag terug zouden komen en nu lukt het niet om foto’s te maken omdat het veel te hard regent en de wolken en smog zo laag hangen dat je niks ziet. “Beetje dom!.

Het is 12.10u (l.t.) als we, na nog een snelle sanitaire stop bij ons tentje van gisteren,terug de ‘Icefields Parkway’ opdraaien en de regen nog steeds met bakken uit de lucht valt. In de verte lijkt (met de nadruk op lijkt) het wat op te klaren maar voor alsnog. Echt genieten is het nu niet want je moet constant goed op de weg letten. Komt bij dat het lijkt alsof we continu een brandlucht ruiken, waarschijnlijk van buiten van de smog. De regen haalt deze naar beneden.

We passeren het bord ‘Peyto Lake’ (PL) 2km en Roel wil hier, ondanks het weer want het regent hier maar heel zachtjes, toch even stoppen. Tja … en als Roel dat wil dan doen we dat hè. We draaien de Parking op en ook hier lijkt het alsof het “veur niks is”, zoveel mensen die allemaal omdat ze er nu zijn het ‘PL’ toch gezien willen hebben. Wij zijn ook van die gekken want eigenlijk weten we al dat als we boven bij het vieuwpoint komen, we geen hand voor ogen kunnen zien. In een tempo alsof we de marathon aan het lopen zijn, lopen we naar boven net als al die andere gekken alleen die lopen iets trager. Eenmaal boven krijgen we inderdaad te zien waar we al bang voor waren, n.l. helemaal niks. Het is er zelfs zo mistig dat een foto maken van de mist niet eens lukt. We kijken om ons heen, zeggen “ohhh en ahhh en wat een mooi uitzicht”(niet dus) en keren dan onverrichter zaken weer terug naar beneden en lachen stiekem om al die mensen die nog naar boven lopen. Ook omdat de weg naar boven best een stijle klim is en je gewoon ziet dat veel mensen er moeite mee hebben en/of zelfs een paar keer moeten stoppen. Als je dan bovenkomt en je hebt een mooi uitzicht dan is het dat waard, maar nu. We zitten net terug in ons campertje en het begint me ook hier toch te regenen. “Jammer dat we vandaag niks konden zien, als het morgen of zondag beter weer is dan komen we nog maar eens terug”. Even de buienradar checken om te kijken wat het weer morgen of overmorgen gaat doen, is vanwege het ontbreken van signaal geen optie en dus zal het afwachten zijn.

Toen we overigens uitstapten uit de camper roken we inderdaad ontzettende brandlucht. Navraag leverde op dat dit inderdaad komt door de bosbranden in combinatie met het weer nu. De regen en laaghangende wolken halen de smog op waardoor je de brandlucht dus zo goed ruikt.

Er zit niks anders op dan koerst te zetten richting Banff en hopen dat het daar een beetje beter weer is en/of misschien zelfs niet regent. En dat is het geval, als we in de buurt van Banff komen lijkt de lucht een beetje op te klaren en stopt het zelfs met regenen. Campers worden verzocht om via een andere route Banff binnen te rijden en dat doen we dan maar. Via de achterkant komen we het plaatsje binnenrijden en worden we naar een camperparking geleid, alleen daar zijn niet zoveel plaatsten voor campers en de plaatsen die er zijn, zijn uiteraard vol. Het is hier niet normaal druk en heel eerlijk het parkeerbeleid is niet goed geregeld. Overal waar campers mogen staan, staan auto’s en dus ontstaat er enige stress in de camper van de familie Konings. Roel die maar rondjes blijft rijden en ik die denkt dat de camper wel ergens er tussen kan maar dat volgens Roel niet gaat omdat we een veel te grote draaicirkel hebben. Uiteindelijk vinden we dan, helemaal ergens anders, een mooi plekje en daar laten we hem staan. Het is dan nog een stukje lopen tot in het centrum maar dat vinden we geen probleem. Het is droog.

Banff is het toeristische centrum van ‘Banff National Parc’. Het is een klein plaatsje (het telt zelf maar 7500 inw.) maar wordt jaarlijks overspoeld door duizenden toeristen. Het is ook een schattig plaatsje met Canadees-Oostenrijkse invloeden. Op de ‘Banff Avenue’ waar de meeste winkels, restaurants en hotels liggen krioelt het van de mensen, om niet goed van te worden. Omdat het al van vanmorgen geleden is en ondertussen 15.15u (l.t.) willen we eerst graag een bakkie gaan doen, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Overal, maar dan ook werkelijk overal is het druk en nergens is er een plaatstje te krijgen. Het lijkt wel of vandaag iedereen, vanwege het weer, maar besloten heeft om naar Banff te gaan en eigenlijk hadden we het al een beetje kunnen weten omdat het op de parkeerplaatsen ook al stampenvol was. Maar de aanhouder wint en uiteindelijk vinden we een plekje bij ‘Evelyn’s Cofeebar’ een leuk en gezellig lokaal tentje. Het is er druk, maar gezellig druk en van de andere kant heerst er ook een bepaalde rust. Rust die we zelf ook even nodig hebben na de hectiek van buiten. Gedurende de tijd dat we er zitten lijkt de rust buiten ook wat weder te keren en als we na een kleine 3 kwartier buiten komen, zijn er inderdaad een pak minder mensen op straat. Gelukkig.

We slenteren de ‘Avenue’ af, bezoeken bijna elke souvenierswinkel omdat we nog naar iets specifieks op zoek zijn (en nog niet hebben gevonden :-(), brengen nog een bezoekje aan de North Fase winkel en enkele andere specifieke winkeltjes en sluiten de middag af, ook al is het er niet echt het weer voor, met een ijsje voor ons meisje bij ‘Canadian Icecream’. “Nu mag het nog, na volgende week niet meer”.

Wat overigens grappig is hier in Banff, is dat bijna alle straatnamen (op Banff Avenue en enkele andere straten na) verwijzen naar de inheemse dierenwereld (Moose, Wolf, Beaver, Cariou enz.).

Ondertussen is de lucht zich enorm aan het betrekken en lijkt het erop alsof het elk moment kan gaan regen. We halen vlug nog wat kleine boodschappen en zoeken dan terug onze camper op. “Zou hij er nog staan?”. “Misschien hebben we wel een wielklem”. Gelukkig staat hij er nog en we hebben geen wielklem. “Oeffff”. We ruimen de boodschapjes snel in rijden dan naar onze camping. Deze ligt net buiten ‘Banff Village’ en nog geen 5min. rijden en we zijn er. Daar waar je dan normaal bij de receptie naar binnen moet gaan om je te melden en je plaats te krijgen toegewezen, staat er nu een receptie/toegangshokje bij de ingang van de camping waar het aanschuiven is. We staan als 3e camper in de rij en als we aan de beurt zijn vertelt een vriendelijke dame, nadat ze onze gegevens gecontroleerd heeft, waar we mogen staan. We staan vrij vooraan in het full service campergedeelte want ook dit is weer een hele grote camping met allemaal zones (full service, allen electra [e-38] water, alleen electra, tenten, wel/geen vuur stoken enz. enz.) en we staan gelukkig ook dichtbij het sanitairgebouw.

We zetten de camper op zijn plek en dan komt de ‘Koningstrein’ weer op gang en gaat ieder zijn/haar taak vervullen. Als alles is geregeld, gaat ons meisje even in haar holletje liggen en een boek lezen (er is ook hier n.l. geen wifi), Roel kijkt alvast naar de planning van morgen en ik begin met koken; vandaag staat er soep, sla, gevulde tortilla’s en als toetje yoghurt op het menu. Als we gegeten hebben doen Ylva en Roel de afwas en ik ga me lekker even warm douchen. Terug in de camper is het inmiddels 21.30u (l.t.) en dus de hoogste tijd voor een theetje.

Ze hebben voor vannacht 0-1o afgegeven en dus tegen het vriespunt en dat beginnen we wel al te merken in de camper. Het wordt al wat kouder en frisser. We besluiten om heel even de kachel aan te zetten zodat het al een beetje warmer is voordat we gaan slapen. Hopelijk wordt het vannacht niet te koud en worden we morgenvroeg met ijspegels aan de neus wakker. Ons meisje heeft zich in elk geval helemaal ingerold in haar dekentje en Roel en ik zullen maar wat dichter tegen elkaar gaan aanliggen.

Sleep wel!.

Liefs de Maïskolfjes xxx...