Onze laatste voledige dag met "ons" campertje!

Het is vanmorgen de ijskou die me om 07.00u (l.t.) uit mijn slaap haalt. Oorzaak: manlief heeft alle dekens naar zich toe getrokken en ik heb nog slechts een laken op mij liggen. Ik pik weer terug wat deken in, probeer nog wat te slapen maar om 08.00u (l.t) als ik weer een heel klein beetje warm ben geworden, sta ik toch maar op en ga mij warmen aan en genieten van een lekkere douche. Hier op de camping hebben we een soort van privé douche en toilet (lees: het gehandicapten sanitair hokje) met lekker veel ruimte en waar het heerlijk warm is. De afgelopen 3 dagen ben ik met momenten hier even lekker tot rust gekomen met mijn woordzoeker. Als ik terug bij de camper kom, het is inmiddels 08.30u (l.t.) is manlief ook al gewassen en aangekleed maar ligt onze schone slaapster nog lekker in haar holletje. Te mopperen weliswaar omdat pappa haar heeft wakker gemaakt met het aanzetten van de kachel. Hij bedoelde het goed maar het is waar dat als je dat ding aanzet het net is alsof we gaan opstijgen.

De ontbijttafel wordt klaar gemaakt en op ons gemakje genieten we van ons één-na laatste ontbijtje in onze camper. Vandaag kunnen we het nog rustig aan doen, morgenvroeg zal het er iets gejaagder aan toe gaan. Na het ontbijt verzorgen Ylva en Roel zoals altijd de afwas, ik ruim binnen het één en ander op en werk wat administratie bij. Daarna proberen we Bomma te skypen maar ze is niet thuis, dan zullen we het later nog maar eens proberen. Als de klok tegen 11.00u (l.t.) loopt en net op het moment dat we willen gaan wegrijden gebeurt er een wonder ... Bomma probeert ons te skypen, “Ich weit neet wat ich höb gedaan mèr opens höb ich uch in beeld”. Ze heeft alleen op mijn GSM geskypt waar we haar niet zo goed zien en dus leggen we haar uit dat we eerst even gaan uitchecken en dat we haar dan terug skypen,. “Jao dat is good”.

Door alle consternatie is het inmiddels 11.05u (l.t.) als we van de camping wegrijden maar daar doen ze niet moeilijk over (checkout time is 11.00u). “Dag ‘Tunnel Mountain Trailer Court’, dankjewel voor de afgelopen 3 nachten en dankjewel voor ons privé sanitairhokje”. We rijden de berg af naar ‘Banff Village’ en parkeren de camper op ons inmiddels vaste plekje. Als we stilstaan (want Ylva heeft het onderweg ook al geprobeerd maar dat lukt niet)proberen we Bomma opnieuw te skypen en deze keer lukt het wel. Ze is blij om ons te zien en te horen dat alles goed is omdat ze de afgelopen dagen in Nederland op t.v. en in het nieuws heeft gehoord dat er grote bosbranden zijn in Canada en dat er duizenden mensen geëvacueerd zijn. Ze had geen idee of dit was waar wij nu zijn maar hield zich vast aan de gedachte dat we wel iets hadden laten horen als dat het geval was. Geen nieuws, goed nieuws heeft ze gedacht en dat was ook zo. Zelf hebben wij er hier (gelukkig) niet veel van meegekregen of over gehoord, alleen afgelopen vrijdag toen het zo geregend heeft, hebben we het geroken.

Als we met Bomaatje zijn bij gesproken, ze telt de dagen af dat we weer thuis zijn, gaan we nog eventjes het centrum van Banff in. We willen nog voor een paar dingetjes kijken en ons meisje heeft zin in een frapachino van de Starbucks en natuurlijk mag ze zich die halen. Roel en ik hebben zin in onze, inmiddels favoriet, ‘karamel-tofee latte’ van Tim Hortons en op weg terug naar de camper gaan we ons die halen. Althans dat was de planning maar de bonen waren op en dus konden ze geen koffie maken. Is dat even balen. Roel neemt zich dan maar een ice-latte en ik zet mij in de camper zelf een kopje koffie dat we samen met wat lekkers dat we nog gehaald hebben bij de supermarkt opdrinken.

Het is 14.00u (l.t.) als we Banff uitrijden op weg naar de laatste camping van onze reis. Deze is gelegen in de buurt van Calgary waar we morgen de camper moeten inleveren en waar we dan nog 2 nachtjes verblijven. We draaien de HW1 East op waar we 5km buiten Banff er weer af gaan om naar‘Lake Minnewanka’ te rijden. We willen dit meer nog gaan bekijken omdat het met zijn lengte van 28km het langste meer is van de ‘Canadese Rocky Mountains’. We kunnen zeggen dat we het gezien hebben, en “ja” het is indrukwekkend qua grootte maar van alle meren die we de afgelopen weken gezien hebben, is dit zeker niet de mooiste. Ylva vindt het zelfs een beetje tegenvallen “nou is het dit?. Ik blijf Moraine Lake toch het mooiste vinden wat we gezien hebben”. En daar heb ik alle beelden bij. Terug bij de camper wil ik nog snel even naar het toilet en daar krijg ik de schrik van mijn leven als ik de deur opendoe. Er zit n.l. iets of iemand op en ik kan niet snel genoeg zien wat dus ik geef een gil en doe de deur weer dicht. Komt er even laten een ‘Japchi’ uit die zich even hard verschrokken had als ik of misschien nog wel meer.

We zetten koers richting Cochrane. Eerst via de ‘HW1 East’ en daarna draaien we de ‘Alberta Junction 1’ op. Wat hier meteen opvalt is het totaal andere landschap. We laten de reusachtige bergen en rotswanden achter ons en komen nu in een bijna vlakke (zo lijkt het tenminste) omgeving terecht met weilanden zover als je kunt kijken. Ook passeren we een aantal woonwijken in wording met ontzettend leuke en mooie huisje. “Hier zou ik wel willen en kunnen wonen. Zo net buiten de Rockies en qua afstand van bij ons tot Maastricht van Calgary en van bij ons tot Eindhoven van Banff. Ja, dat zou mij wel kunnen bekoren”.

Opeens zien we daar langs de weg een ‘Tim Hortons’ opduiken en omdat we de tijd hebben én omdat we daarstraks onze favoriet niet hebben gekregen, draaien we hier even van de weg om een bakkie te doen. Een overheerlijke ‘karamel-toffee latte’ en maken we meteen even van de gelegenheid gebruik om ons Mac-book op te laden.

We rijden verder en komen langs een joekel van een meer waarvan we de naam niet direct hebben kunnen achterhalen maar dat uitkomt bij een relatief grote stuwdam. Dit hadden we even niet verwacht en zien aankomen. Het is rond 16.15u (l.t.) als we in ‘Cochrane’ bij het ’Spring Hill RV Parc’ aankomen. We hebben tijdens onze reis veel verschillende en speciale campings gehad, maar dit is wel een heel bijzondere. Het lijkt net alsof ze op een industrie terreintje ligt, we krijgen toegang via een ijzeren poort die ook meteen weer dicht gaat als we erdoor zijn en tja de caravans en campers die er al staan. Heel speciaal en dan druk ik mij voorzichtig uit.

Als we de camper op zijn plaats gezet hebben, we staan voor het eerst helemaal achteraan en op ongeveer 5min. lopen van het toiletgebouw dus nu maar hopen dat we geen hoge nood krijgen (want dan ben je te laat), en geïnstalleerd beginnen we met koken. Nou ja koken, de spaghetti die van gisteren over is, wordt opgewarmd. Maar goed ook dat er nog iets over was want hier is in de wijde omtrek niks te krijgen. Nadat we hebben gegeten, afgewassen en opgeruimd beginnen we ieder met ons eigen ding. Ons meisje doet buiten op het gras haar landtrainingsoefeningen waar ze vanaf vandaag weer mee moet beginnen. Roel begint de kofferbakken leeg en schoon te maken en ik begin met het inpakken van de koffers. We willen dit nu al gedaan hebben zodat we morgenvroeg wat meer rust én tijd hebben. De koffers pak ik even ‘proffessories’ in en als we morgen in het hotel zijn en voor ons officiële vertrek terug naar huis goed. De extraatjes en souveniertjes heb ik in een aparte tas gedaan om voor dit moment enige stress te voorkomen. Hoewel .... we moeten bij het camperbedrijf nog vervoer regelen naar het hotel en als dat een even grote taxi gaat zijn als die wat ons van het vliegveld naar het hotel heeft gebracht, dan gaan we niet alles erin krijgen.

Als alles is ingepakt en klaarligt gaan we nog even ontspannen. Ons meisje kijkt nog een filmpje, Roel gaat aan de slag met de verslagen die nog gepost moeten worden en ik doe een woordzoekertje. We drinken nog een theetje en gaan enigszins optijd naar bed op deze toch wel enigszins zeer speciale camping. Ons laatste nacht in ons campertje, we gaan hem missen.

Sleep well and till tomorrow!.

De Maïskolfjes xxx...