1 dag voor vertrek

Nog 1 dag en dan is het zover, dan vertrekken we voor onze 'samen 100' reis naar Tanzania. De laatste dag voor vertrek en dat betekent dus 3 uitdagingen te gaan, n.l.: 1) de inpak- uitdaging, 2) de kilo- uitdaging en 3) de optijd klaar- uitdaging.

De afgelopen 2 dagen hebben we alle 3 al vanalles klaargelegd waarvan we denken dat we dat willen meenemen en dus is ondertussen de slaapkamer bezaaid met stapeltjes t-shirts, broeken, ondergoed, sokken, zwemkleding enz. enz..
Roel die altijd zegt "ik neem niet veel mee" heeft de meeste, grootste en hoogste stapels. Dan komt ons meisje die nu de leeftijd heeft dat ze haar eigen spulletjes wil klaarleggen ("mamma ich ken dit zelf waal") en dus niet kan kiezen wat ze mee gaat nemen. En 'last but not least' ikzelf, ook ik ben op dit gebied zo besluiteloos als ik weet niet wat. Ik weet tot het er momenteel heel warm is, maar moet ik toch niet die lange broek en/of dat truitje meenemen, je weet immers maar nooit? En stel dat het toch ander weer wordt dan ze voorspellen. Om gek van te worden....

De inpak-uitdaging heeft me zolang als ik het al weet hoofdbrekens gekost. We mogen n.l. geen koffers meenemen, alles moet in tassen. En hoe neem je nu alles een beetje fatsoenlijk mee in een tas zonder dat het alle kanten uitgaat?. Maar vannacht had ik een helder moment, "ik maak stapeltjes van alles en die verpak ik dan weer in plastic zakken met stickers erop. Zo weet ik dan precies wat in welke zak zit (ik heb n.l. niet allemaal doorschijnende tassen) en voorkom ik dat alles gaat schuiven". Perfect!. Deze uitdaging kan ik al vanmiddag lijstje schrappen.

De kilo-uitdaging is van een ander kaliber. Dit is in huize Konings elke keer weer een 'probleem'. Roel begint al weken op voorhand te zeuren en ons in te prenten "we nemen niet teveel mee" (en meestal is hij dan degene die de meeste kilo's heeft :-)), "nee pappa we nemen niet teveel mee en als het wel is dan lost mamma dat wel op". "Nee, mamma lost niks op, we nemen niet veel mee!". En meestal komt het uiteindelijk dan toch wel goed ( alles wat niet in de koffer past, gaat dan mee in de handbagage) maar deze keer is het iets ingewikkelder omdat we maar max. 20kg incl. handbagage mogen en "dat is een ander paar mouwen". Zeker als we weten dat alleen al onze fotorugzak 7kg weegt.

Effin......we hebben allemaal onze stapeltjes gemaakt en op het eerste zicht lijkt het mee te vallen. Samen met ons meisje ga ik aan de slag om alles mooi in zakjes te doen en te stickeren. "Mamma we moeten wel een beetje voort doen want om 11u moeten we in de kerk zijn". "Ja schat, dat halen we wel". Gelukkig zijn we optijd opgestaan, was het kerstontbijt minder uitgebreid en in een iets hoger tempo dan normaal, maar blijkt helaas toch al snel dat de tijd sneller gaat dan gehoopt. Om 10.30u liggen de stapeltjes ingepakt en wel klaar maar zijn de tassen nog steeds niet gevuld, dat moeten we dan in de loop van de middag maar tussendoor doen. Nu eerst naar de kerstmis, het is immers 1ste Kerstdag en ons meisje doet als Maria mee aan het kerstspel dat wordt opgevoerd.

Rond 12.15u keren we samen met bomma en bompa terug naar huis. Bomma maakt de soep en de pasteitjes klaar en warm en ondertussen gaan wij nog even aan de slag met de tassen. Deze worden gevuld en vervolgens gewogen. Dit laatste is altijd een spannend moment, is het ons gelukt om binnen de kilo's te blijven?. Tas 1: 13,8 kg, "yes"..... Tas 2: 12,25 kg, so far so gut..... En dan tot slot tas 3, hierin zitten o.a de toilettassen en spulletjes om uit te delen aan de kindjes, deze zou dus nog wel eens te zwaar kunnen zijn. We geloven niet wat we zien......ook deze tas weegt maar 13,7kg. "High-five" we hebben het echt goed gedaan. "Mamma dat we hebben we goed gefikst en nu hebben we ook nog ruimte om souvenirs mee te nemen". Waarop Roel meteen zegt: "niks souveniers, we hebben genoeg zooi in huis". "Kumt good, schatje".

Uitdaging 3 is dan niet helemaal volgens planning gehaald, de bedoeling was n.l. dat we alles voordat we naar de kerk gingen afhadden, maar wel ruim voor andere keren (want dan werd het meestal avond-/nachtwerk). En dus kunnen we de rest van de middag met een gerust gevoel kerst vieren. Er liggen immers kadootjes bij de boom en die lonken naar onze kleine meid.

Om 17.30u hebben we afgesproken om te gaan eten samen met bomma en bompa, tante Yvonne en oma Betty. Ook zij weten niet wat ze horen, "alles staat al klaar?". "Ja, alles staat al klaar". "En binnen het gewicht?". "Ja, binnen het gewicht". "Ongelooflijk".
We hebben een gezellige avond met lekker eten en tegen 21.00u wordt het tijd om afscheid te nemen. Dit is altijd wel een emotioneel moment. Bomma en bompa zien hun kleine meisje niet graag gaan en dus krijgen wij dan ook op het hart gedrukt goed op haar te letten en veilig weer terug te komen.

Thuis brengen we ons meisje naar bed, ze is moe en ook wel een beetje zenuwachtig voor morgen. "Ik heb er echt zin in, maar vind het ook wel spannend". Daarna drinken Roel en ik nog een kopje thee, regelen de laatste dingen en staan nog even stil bij ons manneke. Deze hebben we toch wel gemist vandaag, normaal brengen we hem pas vlak voor vertrek weg. Maar omdat het Kerstmis is en we dit ook traditiegetrouw samen met Leon en Jetje vieren, hebben we dit al gisteren gedaan en hebben we hem meteen daar gelaten.

Het is 23.15u en dus de hoogste tijd om naar bed te gaan. Morgenvroeg om 4.00u gaat de wekker, het wordt dus een kort nachtje.

Welterusten en liefs Roel, Antoinette en Ylva xxx...